چیرۆک
ئارام کاکه‌ی فه‌لاح
(گوڵه‌کانی دۆزه‌خ)
نا ، جارێ هیچ پرسیارێکم لێ مه‌که‌ن. خوشک و برای چاک بن و پرسیاره‌کانتان هه‌ڵبگرن
بۆ دوایی، دوای کردنه‌وه‌ی باوه‌ڵی پڕ له نامه‌کان ، سندووقی به‌یازه پچڕاو
پچڕاوه‌کان ، به‌سه‌رهاته تێکه‌ڵ و پێکه‌ڵه‌کان ، ئاشکراکردنی نهێنییه سه‌یره‌کان
، چ له‌سه‌ر زه‌وی ، چ له ئاسمان ، هه‌ڵیگرن بۆ دوایی، دوای گێڕانه‌وه‌ی هه‌موو
ڕووداوه‌کان.
من ئێوه‌م بۆیه له‌م باخچه‌یه‌دا کۆکردۆته‌وه، له‌م ماڵه گوڵه‌دا ، ئه‌م کۆشکه‌ی
هه‌ر له شووشه عه‌ترێکی گه‌وره ده‌چێ ، بۆیه چوار مانگم
به‌سه‌ر برد بۆ دۆزینه‌وه‌ی هه‌مووتان بۆ ئه‌وه‌ی پێتان ڕابگه‌ێنم ، که هه‌ر
یه‌که له ئێوه ژوورێکی هه‌یه، ژوورێک له په‌ڕه‌ی گوڵ، ناوتان له سه‌ر
ده‌رگاکان نووسراوه ، ئه‌و ده‌رگایانه‌ی ده‌تانبه‌نه ژووره‌کانی خۆتان، ئه‌و
ژوورانه‌ی که پڕن له باوه‌ڵی زێڕ و جانتای زیو و سه‌فته پاره‌ی زۆر که بێ غه‌م
تا ناکۆتا به‌شتان ده‌کات .
نا وا مه‌زانن ، به‌ستنه‌وه‌ی ئه‌و چیرۆکه سه‌یر
سه‌یرانه و ئه‌و ڕووداوانه به یه‌که‌وه ئاسان بوو. بوه‌ستن و مه‌ڵێن ئه‌م
حیکایه‌ته ، حیکایه‌تی دروستکراوی خه‌یاڵی خۆیه‌تی و به ئێمه‌ی ده‌فرۆشێت . نا
ئازیزان ! من ئیش کردنی ته‌واوم له ناو ئه‌و نووسراوانه‌داو نوقم بوونی سیازده
مانگیم له ناو ئه‌و نهێنی و وشه و خه‌یاڵانه‌دا ،سه‌رئه‌نجامه‌که‌ی ئه‌م
کۆبوونه‌وه‌یه‌ی ئێمه‌یه که ده‌مه‌وێت پێتان ڕابگه‌یه‌نم که وه‌سیه‌تی گوڵه‌باخی
باوکمانه هه‌ر یه‌که له ئێمه ژوورێکی هه‌بێ و به‌شێ له‌م کۆشکه‌ی باوکمانی به‌ر
بکه‌وێت، ئه‌م کۆشکه‌ی که خشت به خشت و بلۆک به بلۆکی به ده‌ستی ئه‌و
هه‌ڵچنراوه و گوڵ به گوڵ و دره‌خت به دره‌ختی نه‌مامی ده‌ستی ئه‌و بووه .
ئه‌وا ئیتر ئێستا دوای سیازده مانگ به سه‌ر وه‌سیه‌ته‌که‌ی ئه‌ودا کاتێتی منیش
ده‌ست بکه‌م به گێڕانه‌وه، چونکه وه‌سیه‌تی خۆی بوو که ده‌بێ سیازده مانگ تێ
په‌ڕێ .
براو خوشکان ! ده‌زانم په‌له‌تانه‌و حه‌ز ده‌که‌ن بزانن که گوڵه‌باخ چ وه‌سیه‌تێکی
تری کردووه؟ وا مه‌زانن به زانینی ئه‌وه ئیتر هه‌موو شتێ ته‌واو. ئه‌و
وه‌سیه‌ته ته‌نیا ده‌رگایه‌که بۆ چوونه ژووره‌وه‌ی دونیایه‌ک که من ده‌مه‌وێ
بیگێڕمه‌وه و نه‌ترسم ، بیگێڕمه‌وه و بۆ ئه‌وه‌ش به‌شێکی زۆر خه‌یاڵ و که‌مێک
جورئه‌تم گه‌ره‌که ،
ئازیزان ! با له‌وێوه ده‌ست پێ بکه‌ین که گوڵه باخی باوکمان هه‌میشه بڕوای
به‌وه بوو که ژیان چیرۆکێکه نه‌نووسرێته‌وه له یاد ده‌کرێت. بۆیه نووسراوه‌ی
زۆری بۆ جێهێشتین بۆ ئه‌وه‌ی نه‌وه‌کو له ناوه‌ختدا هه‌ڵه‌ی وا بکه‌ین و ژیان له
بیر بکه‌ین . منیش هاتم خوێندمه‌وه و به هه‌مان ئه‌ندازه‌ی بڕوای ئه‌و باوه‌ڕم
وایه که ژیان چیرۆکێکه دوای نووسینه‌وه‌ی نه‌خوێندرێته‌وه له یاد ده‌کرێ .
بۆیه منیش هاتم و کاتێکی زۆر له ناو ئه‌و لاپه‌ڕانه‌دا نوقم بووم که بۆی
جێهێشتین. وه‌ک وتم وه‌سیه‌ته‌که‌ی ئه‌و به‌خشینی ژوورێکی پڕ خشڵ و پاره‌یه به
هه‌ریه‌که‌مان، به‌ڵام له پشت ئه‌و وه‌سیه‌ته‌وه ، من گه‌ڕانێکی زۆر گه‌ڕام و له
ناو نووسراوه‌کاندا چه‌ند ده‌رگایه‌کم کرده‌وه که به گێرانه‌وه‌ی ده‌مه‌وێت له
گه‌ڵ خۆمدا بتانبه‌م ، ئه‌وه‌ی من خوێندمه‌وه و ده‌مه‌وێ بیگێڕمه‌وه، دێڕێکی
له‌ملا بوو ، دێڕه‌که‌ی تری له‌ولا ، نیوه نامه‌یه‌ک له باوه‌ڵی سه‌ر تاقه‌که
بوو، له‌ته نامه‌یه‌کی تریش له سندووقه‌کانی ژێر سیسه‌می نووستنه‌که‌ی.
چیرۆکه‌که‌ی من له ناو ئه‌و نامه و نووسراوانه‌وه هاتووه که سیازده
مانگم ویست بۆئه‌وه‌ی به یه‌کیانه‌وه ببه‌ستمه‌وه، ئه‌و نامه و نووسراوانه‌ی
که‌س نازانێ بۆ کێ نووسراون، چونکه ناوی که‌سی پێوه نییه ، به‌ڵام من ده‌مزانی
به جۆرێک له جۆره‌کان بۆ ئێمه‌یه، یان بۆ ئه‌و که‌سه‌یه که ده‌یه‌وێ
نهێنییه‌کان ئاشکرا بکات، وه‌ک ده‌بینن چاره‌نووسی من بوو به‌و ئه‌رکه هه‌ستم.
ڕه‌نگه له لاتان سه‌یر بێ بۆچی من ئه‌و هه‌سته‌م هه‌یه که ئه‌و نامانه بۆ
ئێمه بن ؟ من له چاوه‌کانی گوڵه‌باخدا زۆر شتم خوێنده‌وه، له‌م دوو سێ ساڵه‌ی
دواییه‌دا که به ته‌واوه‌تی لاڵ و گۆج بووبوو نه‌یده‌توانی قسه بکات و به چاو
ده‌دوا، منیش که‌مێک لێی تێ ده‌گه‌یشتم به‌ڵام زۆر نا.
ئای خوشک و برایان ! گه‌ر ده‌زانن چاو هیچی له ده‌م که‌متر نییه بۆ قسه کردن،
ئه‌وه‌ی مرۆڤ نه‌توانێ به ده‌م بیڵێت ، به وشه بینووسێت، هه‌مووی به چاو
ده‌توانێ بدرکێنێ . به‌ڵام هه‌موو که‌سێک ناتوانێ به چاو قسه بکات ، من که‌مێک
خۆم فێر کرد به‌ڵام ئه‌و توانا و به‌هره‌یه‌م نه‌بوو هه‌مووی تێ بگه‌م.نه‌مده‌توانی
زمانی چاو به هه‌موو جوانییه‌کانییه‌وه ببینم، ئێوه که‌ستان لێره نه‌بوون که
گوڵه باخ به چاو ده‌یووست داوای لێ بووردنمان لێ بکات، داوای لێ بووردنی ئه‌وه‌ی
که به جێمانهێڵێ و زۆرشتی پێ نه‌وتووین ، حه‌زی ده‌کرد کۆمانبکاته‌وه ، له
شوێنێ نووسیبووی ( گه‌ر نه‌توانم کۆیانبکه‌مه‌وه ، ئه‌وا به مه‌رگی خۆم ئه‌و
کاره ده‌که‌م ..به مه‌رگی خۆم ) .
ئه‌و ده‌یویست بۆ کۆبوونه‌وه‌ی ئێمه تا قووڵایی مه‌رگیش بهاتایه، بۆیه منیش
کاتێکی زۆرم ته‌رخان کرد بۆ کۆکردنه‌وه‌تان تا ئه‌و ئاواته‌ی بهێنمه دی. به‌ڵام
ویستی ئه‌و بۆ کۆکردنه‌وه‌ی ئێمه ته‌نها هه‌ر ئه‌وه نه‌بوو که بۆ دوا جار
بمانبینێ و بڵێ خواحافیز کچ و کوڕه‌کانم به دوعا ! ئاگاتان له یه‌ک بێ ! نا ،
به‌ڵکو ده‌یویست نهێنییه‌کتان پێ بڵێ که ته‌نها من و ئه‌و
ده‌یزانین و به چاو داوای له من ده‌کرد که به‌و ئه‌رکه هه‌ستم و پێی ناخۆش بوو
که کارێکی وا سه‌ختی خستۆته سه‌ر شانم . نهێنییه‌ک که ته‌مه‌نی به‌قه‌ده‌ر
ته‌مه‌نی هه‌مووتانه‌و نه‌یده‌ویست به که‌سی بڵێ تا ئێمه که‌سمان یه‌کتری ون
نه‌که‌ین و له یه‌کتری جیا نه‌بینه‌وه ،
نا خوشکان دانیشن و حه‌ز ناکه‌م ئه‌و فرمێسکانه له چاوتاندا ببینم . براکان !
نامه‌وێ ئه‌و هه‌موو غه‌مه له سه‌ر سیماتان به‌دی بکه‌م. دانیشن و گوێ له‌م
برایه‌تان بگرن که ته‌نها سیازده ساڵ له ئێوه گه‌وره‌ترم و ئاگایه‌کی ته‌واوم
له منداڵێتی هه‌مووتان هه‌یه. ده‌ڵێی دوێنێیه . ئاخ، ده‌ڵێی دوێنێیه که له
ماوه‌ی چه‌ند مانگێکدا گوڵه باخی باوک هه‌مووتانی هێنایه ئه‌م کۆشکه‌وه، ده‌زانم
که‌ستان پرسیارتان نه‌کردووه‌و ده‌ڵێی سیحرتان لێ کراوه و به قووڵی
نه‌تانپرسیووه کوا دایکمان ؟ چونکه گوڵه‌باخی باوک جێگای هه‌موو که‌سێکی بۆ ئێمه
گرته‌وه، ئێمه خێزانێکی تاقانه بووین له سه‌ر ئه‌م زه‌وییه که وا زۆر بین و
یه‌ک خزمیش چییه نه‌مانبێ.ئه‌مه‌ش له لای که‌ستان ڕۆژێ له ڕۆژان نه‌بووه به
پرسیارێ. که شووشتان کرد و ژنتان هێنا ، که له‌م کۆشکه ڕۆشتن و گوێزرانه‌وه و
گواستانه‌وه، چ پیاوه‌کانتان ، چ ژنه‌کانتان نه‌یانپرسی..ئه‌رێ ژنی ئازیز بۆ
خاڵۆزایه‌کت نایه‌ت بۆ ماڵمان ؟ ئه‌رێ پیاوه‌که کوا ئامۆزایه‌کت ؟ له ڕاستیدا بێ
دایک و بێ خزمی ئێمه‌ش ، به‌وه‌ش که ئێمه که‌سمان له یه‌کتر ناچین بۆ ئه‌وه
ده‌گه‌ڕێته‌وه که ئێمه که‌سمان خوشک و برای ڕاسته‌قینه‌ی یه‌کتر نین و هه‌موومان
به منیشه‌وه هه‌ڵگیراوینه‌ته‌وه و گوڵه باخ له ئامێزی گرتین و به خێوی کردین.
ئێمه ئه‌و ڕه‌ش و ڕووته بێ ماڵ و بێ حاڵانه
بووین که گوڵه باخ له‌م لاو ئه‌و لا کۆی کردینه‌وه و کردینی به کوڕ و کچه
ئازیزه‌کانی خۆی . ئێمه ئه‌و کۆرپانه بووین که له ناوچه و هه‌واره جیا_
جیاکانه‌وه هاتین و سێبه‌ری ئه‌و کردینی به‌م خوشک و برایانه‌ی ئێستا .
نا ئازیزان ، با ئێمه‌ش خوشک و برای بایۆلۆژی یه‌کتر نه‌بین ، هیچ له‌وه که‌م
ناکاته‌وه که ئێمه که‌سی ڕاسته‌قینه‌ی یه‌کترین. ده‌زانم ئێمه فڕێ دراین و دایک
و باوکه دڵڕه‌قه‌کان له بارێکی نا هه‌مواردا ئێمه‌یان نه‌ویست . جا له به‌ر هه‌چ
هۆیه‌ک بووبێ ، هه‌ژاری .. نه‌بوونی..دڵڕه‌قی..زۆڵێتی..نه‌خۆشی..بێ ویژدانی..ئێمه
له به‌ر هه‌چ هۆیه‌ک فڕێ درابین تازه مه‌حاڵه به‌م ته‌مه‌نه‌شه‌وه بریندار
نه‌بین. مرۆڤ که یه‌ک جار فڕێ درا ئیتر بۆ هه‌تا هه‌تایه فڕێ دراوه ،
هه‌رچه‌نده گوڵه باخ هه‌ڵیگرتینه‌وه و جێگای هه‌م دایک و هه‌م باوک و خزمانی بۆ
گرتینه‌وه ، به‌ڵام شتێ له ڕووحماندا هه‌میشه ناته‌واو ده‌مێنێته‌وه. شوێنێ له
یاده‌وه‌ریماندا هه‌میشه شوێنێکی سووتاوه، ده‌ڵێی به‌ر هێرشی فرۆکه‌ی جه‌نگی
که‌وتووه. پرسیارێک که قورسایی هیچی له سه‌نگی مه‌رگ که‌متر نییه و قه‌ت لێمان
نابێته‌وه ئه‌وه‌یه بۆ فڕێ دراین؟ من ده ساڵان بووم که گوڵه باخ بۆی
گێڕامه‌وه، سیازده ساڵیش بووم که ئاگام له هێنانی هه‌مووتانه بۆ ئه‌م کۆشکه،
له دوای هاتنی یه‌که به یه‌که‌تان ئێمه به چاو ئه‌و په‌یمانه‌مان له گه‌ڵ
یه‌کدا تازه ده‌کرده‌وه که تا مه‌رگی خۆی قسه نه‌که‌ین و ڕاستیتان پێ نه‌ڵێین
نه‌ک پشت له یه‌کتر بکه‌ن .ئه‌و بڕوای وا بوو که ئێمه فڕێ دراین تازه ڕاستی هیچ
خزمه‌تێکمان ناکات و هیچ باوه‌شێک و خێزانێکی ڕاسته‌قینه‌ی خۆمان بۆ نایه‌نێته‌وه.
هه‌ندێ جاریش په‌شیمان ده‌بووه‌وه و ده‌یووت ئه‌‌‌‌ه خۆزیا
هه‌ر به منداڵی پێم ده‌ووتن، کارێکی وا به گه‌وره‌یی ره‌نگه زۆر خراپتر
بکه‌وێته‌وه، راسته منداڵ پێویستی به دایک و باوکه، به‌ڵام مرۆڤ به گه‌وره‌یی
زیاتر پێویستی پێیه‌تی، هه‌ر چه‌نده گه‌وره‌کان بێ باکانه خۆیان پێشان ده‌ده‌ن
به‌ڵام له چاویاندا قه‌ت ئه‌و ناته‌واوییه‌یان پێ ناشاردرێته‌وه .من ئه‌وسا به
ته‌واوی نه‌مده‌زانی بۆ ده‌بێ گوڵه باخی باوکمان سیازده منداڵ هه‌ڵبگرێته‌وه ؟
ئه‌م ژماره سه‌یره چییه ؟ ئه‌م ژماره‌یه‌ی به ژماره‌یه‌کی شووم سه‌یر ده‌کرێ بۆ
ده‌بێ ببێته نیشانه‌یه‌کی به‌ختیاری به ناوچه‌وانی خێزانی ئێمه‌وه . من دوای
گه‌ڕانێکی زۆرم به دوای ئه‌و پرسیاره‌دا ، له ناو نووسراوه‌کانی گوڵه باخدا له
شوێنێکدا دۆزیمه‌وه، یان باشتر بڵێم هه‌ست ده‌که‌م دۆزیومه‌ته‌وه‌و به‌و شێوه‌یه
لێی تێ گه‌یشتم که بۆتانی ده‌گێڕمه‌وه، ئێوه‌ش ئازادن و ئه‌وه‌ش سندووق و باوه‌ڵی
پڕ له نووسراو و نامه‌کان ، بچن بیخوێننه‌وه‌و گه‌ر به جۆرێکی تر لێی تێ گه‌یشتن
سوپاستان ده‌که‌م و وه‌رن بۆمان بگێڕنه‌وه، من بڕوای ته‌واوم به‌وه‌یه که ئێمه
سیازده که‌سین گه‌ر بمانه‌وێ هه‌مان به‌سه‌رهات بگێڕینه‌وه، ئه‌وا دێین و به
سیازده شێوه‌ی زۆر جیاواز دوور له شێوه‌ی یه‌ک ده‌یگێرینه‌وه. به‌ڵام هه‌رچۆنێک
بیگێڕینه‌وه ناتوانین ئه‌وه فه‌رامۆش بکه‌ین که ئێمه هه‌ر هه‌موومان
هه‌ڵگیراوینه‌ته‌وه‌و گوڵه باخ کردینی به منداڵه‌کانی خۆی و ئێمه ئێستا ئیتر
که‌س ناتوانێ ئه‌و مافه‌مان لێ بسه‌نێته‌وه که له سه‌ر خۆشه‌ویستی خوشک و
برایانه بۆ یه‌کتر به‌رده‌وام بین، کێش له ئێوه به دوای دایک و باوکی خۆتاندا
ده‌گه‌ڕێ ، سه‌ربه‌ست بێ و بۆ ئه‌وه‌ش کارم بۆ ئاسان کردوون و له دواییدا بۆتان
باس ده‌که‌م .
هه‌رچی منیشم ، ئه‌وا به‌ته‌ما نیم بگه‌ڕێم به
شوێن که‌سدا، چونکه تازه من هه‌چ که‌سێ بدۆزمه‌وه جێگای ون بوونی گوڵه باخم بۆ
پڕ ناکاته‌وه. هه‌چ که‌سێ بدۆزمه‌وه ده‌بێ ئه‌و ته‌مه‌نه‌ی که ماومه بکه‌ومه
دادگایی کردنی ئه‌وه‌ی که بۆچی منی فڕێ دا و بڕواش ناکه‌م ئه‌و ته‌مه‌نه‌ی که
ماومه به‌شی دادگایی کردن و ڕق و تۆڵه بکات و قه‌تیش ناگه‌مه وه‌ڵامێک که
کۆرپه‌یه‌کی ته‌نیا برسی که‌وتوو وه‌ک په‌ڵاس له بن په‌نا دیوارێک له ڕوحی خۆیدا
هه‌ڵیده‌گرێ و ناتوانێ بیدرکێنێ و فڕێی بداته ده‌ره‌وه‌ی خۆی به هاوار و گریان و
لچ کردنێک نه‌بێت که وه‌ک ئاوازێکی نه‌شاز و بریندار ده‌گاته گوێیه‌کی که‌ڕ و
ئیدی بۆ ئه‌به‌د خامۆش ده‌بێ. بۆیه من به دوای ئاگری خامۆشدا ناگه‌ڕێم که وه‌همی
ڕووناکی و دووکه‌ڵه‌که‌ی له هه‌وای ئاسمانێشدا نه‌ماوه .
نا تووخوا جارێ پرسیار مه‌که‌ن ! ئه‌و خۆشییه‌م لێ تێک مه‌ده‌ن له سه‌یرکردنتان
که له دوای ئه‌و هه‌موو زویربوون و تووڕه بوونه‌تان له یه‌کتر وا هاتنه‌وه
ئێره و پێکه‌وه کۆبوونه‌وه . ئاگاتان له‌وه‌یه چۆن شتێ هه‌یه پێکه‌وه
ده‌مانبه‌ستێته‌وه، ته‌مه‌ننای گوڵه باخ بوو هه‌میشه پێکه‌وه بووینایه، به‌ڵام
ئیدی وا که‌وته‌وه و خۆی وته‌نی به مه‌رگی خۆی ئه‌م کۆبوونه‌وه‌یه‌ی ساز کرد .
ئێوه چی ناو ده‌نێن ناوی بنێن، به‌ڵام من ناوی ده‌نێم گرێ کوێره‌ی خۆشه‌ویستی.
ئاگاتان لێ یه هه‌ر چه‌نده دوای ئه‌وه‌ش که زانیوتانه خوشک و برای ڕاسته‌قینه‌ی
یه‌کتر نین که‌س له شوێنی خۆی جوڵه ناکات تا بڕوات . ئه‌وه ئه‌وه ده‌گه‌ێنێ که
ده‌تانه‌وێ له سه‌ر خۆشه‌ویستی بۆ یه‌کتر به‌رده‌وام بن و منیش له سه‌ر
گێڕانه‌وه به‌رده‌وام .
حیکایه‌تی دووه‌م
لێره‌وه من ئیتر پێویستم به گێڕانه‌وه‌ی دوو حیکایه‌ت ده‌بێ ، به بێ ئه‌و
حیکایه‌تانه گێڕانه‌وه‌که‌م نوقسان ده‌رده‌چێ ، حیکایه‌تی دووه‌میش پێش یه‌که‌م
ده‌خه‌م و بۆ ئه‌وه‌ش هیوادارم لێم ببوورن و ئه‌م دوو حیکایه‌ته‌ش شوێنێکی زۆریان
له نووسراوه‌کانی گوڵه باخدا داگیر کردووه .
منیش وه‌کو ئێوه پڕ بووم له پرسیار ، لێوان لێو بووم له تێنه‌گه‌یشتن هه‌ر کاتێ
ئه‌م گوڵانه‌م ده‌بینی که وا له ده‌وروپشتمانن. هه‌ر له‌و کاته‌وه که هاتمه
ئه‌م کۆشکه‌وه هه‌ستم ده‌کرد که ئه‌م گوڵانه خه‌ڵکی ئێره نین. ئه‌و که‌سانه‌ش
که ده‌ڵێن تۆوی ئه‌م گۆڵانه‌ی له ئه‌شکه‌وتێکدا دۆزیوه‌ته‌وه که هی
سه‌رده‌مانێکی هێنده کۆنن که ئاو و هه‌وای سه‌ر زه‌وی جۆرێکی تر بووه ڕاستی تیا
نییه ،ئه‌و گوڵانه‌ی که هه‌ندێ جار ئاگر ده‌که‌نه‌وه و ده‌ستت ده‌سووتێنن.منیش
وه‌کو ئێوه پێم سه‌یر بوو چۆن ئه‌و گوڵه باخانه له گوڵدانێکدا بێ ئاو هه‌شت نۆ
مانگ سیس نابن. ئه‌و گوڵه خه‌شخاشانه وه‌ک ده‌نکه شقارته ئاگر ده‌که‌نه‌وه ،
بۆنی ئه‌و گوڵه قه‌یفه‌یه له شه‌راب زیاتر مه‌ستت ده‌کات. ئه‌و شه‌ستپه‌ڕه
به‌ره ژوورێکی تاریکه‌وه ده‌ڵێی چراخانه داده‌گیرسێ، من هه‌میشه به منداڵی
ده‌ترسام که ئه‌و ساردۆنیایانه به ئێواران دره‌نگ هاواریان ده‌کرد و گوڵه‌باخی
باوکمان ئارامی ده‌کردمه‌وه و ده‌یوت هیچ نییه مه‌ترسه ئه‌وه به زمانی خۆیان
گۆرانی ده‌ڵێن..ئه‌وان وان. پێتان سه‌یر نه‌بێ که به فرۆشتنی ئه‌م گوڵانه وا
باوکمان ده‌وڵه‌مه‌ند بوو توانی ئه‌م کۆشکه‌مان بۆ دروست بکات و پادشایانه
به‌خێومان بکات .چۆن له خۆتان نه‌پرسی بۆ خه‌ڵک له شوێنی دووره‌وه دێن بۆ ئێره
ته‌نها بۆ ئه‌وه‌ی چاوپشیله‌یه‌ک بکڕن ، ئه‌ی نه‌تانده‌بینی که گوڵه چاوپشیله‌کان
وه‌ک په‌پووله ده‌فڕین. چۆن کچه پاشایه‌ک به فڕۆکه‌که‌یه‌وه چه‌ند گوڵه مێشێکی
برده‌وه بۆ یه‌کێ له وڵاته سارده‌کانی سکه‌نده‌ناڤیا، چه‌ند گوڵه مێشێک که
دوای هه‌فته‌یه‌ک وه‌ک کۆتر گه‌ڕانه‌وه بۆ هه‌مان ئه‌و زه‌وییه‌ی لێی
هه‌ڵکه‌ندرابوون. ئای گه‌ر ده‌زانن په‌ڕی ئه‌و ڕه‌شه ڕێحانانه بوون که چاوی
چوارمنداڵه‌که‌یان چاک کرده‌وه و له سه‌ر ته‌له‌فیزێۆن پیرێژنه‌که و‌تی که ئه‌و
چاکی کردوونه‌ته‌وه و بۆ ئه‌وه‌ش خه‌ڵاتی وه‌رگرت.ئه‌وه گوڵه‌کانی لالۆعه‌باسه
که به کاری ده‌هێنن بۆ چاک کردنی نه‌زۆکی . ئێوه سه‌رێک به‌رز بکه‌نه‌وه و
ببینن چۆن ئه‌و په‌پووله و هه‌نگ و خاڵخاڵۆکانه ، سه‌یری ئه‌و شه‌وگه‌رد و
زیکزیکه‌ر و قومری و بولبولانه چۆن له دووره‌وه سه‌یری ئه‌و گوڵانه ده‌که‌ن و
جورئه‌ت ناکه‌ن لێیان نزیک بکه‌ونه‌وه. ئه‌و گوڵانه‌ی که گوڵه‌باخ پێی ده‌ووتن
گوڵه‌کانی دۆزه‌خ و
ئێمه‌ش وامان ده‌زانی گاڵته ده‌کات و له پێکه‌نینا ده‌تریقاینه‌وه ، به‌ڵام نا ،
حیکایه‌ته‌که به‌م جۆره ده‌ست پێ ده‌که‌م که کاتێکی زۆری ویست تا ئه‌و به‌شه
پچڕ _ پچڕانه له نامه‌کانه‌وه پێکه‌وه ببه‌ستمه‌وه . له نووسراوه‌کاندا
گوڵه‌باخ باسی کوڕێکی نه‌ناس ده‌کات که پێی نابوو به کرمێکدا که نه‌ده‌بوایه
پێی پیا بنێ ،
له ئاست ئه‌و ناشرینییه‌ی که به‌رامبه‌ر ئه‌و کرمه کردبووی که ڕوح له به‌ر
بوو، خۆی ده‌کوژێ .دوای ماوه‌یه‌ک له سه‌ر پردی ( چینڤه‌نت ) خۆی ده‌بینێته‌وه،
ئه‌و پرده‌ی به په‌ڕینه‌وه‌ی به سه‌ریدا ده‌گه‌یته به‌هه‌شت . مرۆڤیش ته‌نها
یه‌ک جار پێی له سه‌ر داده‌نێ ئه‌م هه‌موو ته‌مه‌نی له سه‌ر زه‌وی تاوانێک چییه
نه‌یکردووه، به‌ڵام که‌س نازانێت پرده‌که بۆچی ته‌سک ده‌بێته‌وه، ئه‌م پرده
ته‌نها بۆ ئه‌و که‌سانه باریک ده‌بێته‌وه که ڕۆحیان پڕه له هه‌ڵه و تاوان ،
پڕه له ناشرینی ، که‌چی ئه‌م که‌سه نه‌ناسه که له عه‌شقێکی له ناکام
ده‌گه‌ڕێته‌وه و ڕۆحێکی په‌پووله‌یی هه‌یه پرده‌که باریک ده‌بێته‌وه بۆی. که‌چی
ئه‌م کوڕه به ڕێگای خۆیدا به‌رده‌وام ده‌بێت و مل ده‌نێ بۆ ئه‌وه‌ی بگاته
به‌هه‌شت . به‌ڵام پرده‌که بێڕه‌حمانه ته‌سکتر ده‌بێته‌وه تا وه‌ک ده‌مه‌گوێزانی
لێ دێت. ئه‌م هه‌ر ده‌ڕوات و خۆشی بۆ لار ناکاته‌وه .
برا و خوشکه ئازیزه‌کانم ! حیکایه‌ته‌که ده‌گاته
ئه‌و شوێنه‌ی که ئه‌م مرۆڤه به قاچ و قوولی قاش _ قاش بووه‌وه ده‌گاته به‌ر
ده‌رگای به‌هه‌شت و سه‌یرێکی ئه‌م لاو ئه‌ولای خۆی ده‌کات ئینجا ده‌بینێ چۆن
پرده‌که وا ته‌سک بووه‌ته‌وه و ئه‌م پێی نه‌زانیووه.
هه‌ست به ئازارێک ده‌کات له بنی پێیدا، به‌ڵام نازانێت چییه ؟ له‌وێدا ئیستێک
ده‌کات ، پێش ئه‌وه‌ی ده‌رگای به‌هه‌شت بکاته‌وه دیسانه‌وه بیر ده‌کاته‌وه .
ئه‌م چی کردووه ؟
ته‌نها له بێیاگاییدا بوو که پێی نا به‌و کرمه‌دا، ئای خوایه ئه‌م چیتری کردووه
؟ بۆ ئه‌م پرده وا لێی تووڕه‌یه ؟ فریشته‌کان له سه‌رسامیدا ده‌قیژێنن، پێیان
سه‌یره که پرده‌که وا ته‌سک بێته‌وه که‌س ناتوانێ بپه‌ڕێته‌وه ، ئه‌م له‌گه‌ڵ
ئه‌وه‌ی کرمی پان کردۆته‌وه ، خۆی کوشتووه هه‌ر ده‌بێ مه‌حبووبی خوا بێ ،دوا جار
ماوه‌یه‌کی تریش له سه‌ر پرده‌که ده‌مێنێته‌وه، بیر ده‌کاته‌وه، بیر
ده‌کاته‌وه‌و دڵۆپ دڵۆپ خوێن له قاچه‌کانییه‌وه ده‌تکێ.
له شوێنێکدا نوسیبووی ( بیر کردنه‌وه و خوێن لێهاتن یه‌ک شته ) ئیدی له‌وێدا پاش
ئه‌وه‌ی چاوانی هه‌ڵده‌گڵۆڤێ و سه‌یر ده‌کات، سه‌رێکی په‌شیمانی باده‌داو خۆی
هه‌ڵده‌داته خواره‌وه بۆ دۆزه‌خ، به‌ڵام ئه‌م ده‌یتوانی بچێته به‌هه‌شت و
نه‌چوو، خۆی نه‌یووست، بۆیه پێش ئه‌وه‌ی بکه‌وێته ناو ئاگره‌که‌وه فریشته‌کان
ده‌ستی ده‌گرنه‌وه و نازانن چی لێ بکه‌ن. بؤ ماوه‌یه‌کی زۆر هه‌ر به ئاسمانه‌وه
ده‌مێنێته‌وه وه‌ک به‌ردێکی جیابووه‌وه له هه‌سارێک له دووره‌وه هاتبێ و خۆی
به ( ناشوێن) دا هه‌ڵواسیبێ و شۆڕکردبێته‌وه.
ئای ئازیزان ! ليره‌دا حیکایه‌ته‌که زۆر بێڕه‌حمانه ده‌پچڕێ ، زۆر هه‌وڵم دا
ته‌واوکردنه‌که‌ی بدۆزمه‌وه تا ئێستا نه‌متوانیوه ، به‌ڵام هه‌موو ئه‌و شتانه‌ی
که دوایی ڕووده‌ده‌ن وایان له من کرد که حیکایه‌ته‌که به شێوه‌یه‌ک ته‌واو
بکه‌م که شایانی خۆی بێت، به‌ڵام پێش ئه‌وه‌ی ئه‌وه بکه‌م دێم و حیکایه‌تی
یه‌که‌م ده‌گێڕمه‌وه، که یارمه‌تییمان ده‌دات بۆ تێگه‌یشتنی سه‌ره‌تاکانی
حیکایه‌تی دووه‌م.
(حیکایه‌تی یه‌که‌م )
بۆ ئه‌وه‌ی له گێڕانه‌وه‌مدا تووشی هه‌ڵه‌یه‌کی گه‌وره نه‌بم، ئه‌وا پێویست بوو
بگه‌ڕيێمه‌وه بۆ سه‌ره‌تاکانی ئه‌م به‌سه‌رهاته . له هه‌ندێ نووسراوی سندووقێکی
لای دار هه‌نجیره‌که باسی کوڕێکی عاشق ده‌کات که دڵی بؤ
کیژێک پاره پاره‌یه، ئه‌م کوڕێکی ئه‌کرۆباته و رۆژی زیاتر له پازده سه‌عات
خه‌ریکی یاری جومناستیکه .هه‌موو ئه‌مه‌شی له به‌ر خاتری کیژێکه که دراوسێیانه
و له باڵکۆنه‌که‌وه داوای لێ ده‌کات که بێ بۆ لای. ئه‌میش هه‌ر هه‌وڵ ده‌دات
په‌تێک له دارێکه‌وه ببه‌ستێت و لاکه‌ی تری هه‌ڵده‌دا بۆ ئه‌وه‌ی کچه‌که له
په‌نجه‌ره‌ی باڵکۆنه‌که‌ی خۆی ببه‌ستێ ، به‌ڵام باوکی کچه هه‌موو جارێ هه‌وڵه‌که‌ی
پووچ ده‌کاته‌وه. هه‌ر په‌ت داده‌نێ و باوکی کچه په‌ته‌که‌ی ده‌قرتێنێ و کوڕه‌ش
به سه‌ردا به‌رده‌بێته‌وه، جارێ قاچی له جێ ده‌چێ ، جارێ ده‌ستی ده‌شکێ ، جارێ
لووتی، سه‌ری ، ئه‌ژنۆی، هه‌موو جارێکیش که به‌رده‌بێته‌وه ده‌بێته جێگه‌ی قاقای
باوکی کچه و زه‌رده‌خه‌نه‌ی شه‌رمنانه‌ی یار، ئه‌میش که ئه‌و زه‌رده‌خه‌نه‌یه
ده‌بینێ هه‌میشه ڕێک و پێک هه‌ڵده‌ستێته‌وه وه‌ک ئه‌وه‌ی که هه‌رهیچ ڕووی
نه‌دابێ ، دێته ماڵه‌وه و بیر له هه‌وڵ و پیلانی تر ده‌کاته‌وه، تا جارێکیان
له هه‌وڵێکی شێتانه‌دا بۆ ماوه‌ی هه‌فته‌یه‌کی ته‌واو ده‌زوویه‌کی زۆر باریک
ده‌هێنێت و چه‌ند جارێکی زۆر ، وه‌ستایانه له یه‌کتر ده‌پێچێ و په‌تێکی زۆر
سه‌یری لێ دروست ده‌کات که به مقه‌ست و چه‌قۆ ناقرتێت، ئای قوڕت به سه‌ر باوکی
کچه بۆ ئه‌مه‌یان چی ده‌که‌یت ؟ دوای هه‌وڵێکی زۆر، باوک ده‌سته‌پاچه و غه‌مگین ،
نازانێ چی بکات ، له پڕ ده‌ڕوات و به فڕکانێ هه‌رچی ده‌رزی و سووژن و چه‌قۆ و
گوێزانێک له ماڵه‌که‌یدا هه‌یه کۆیانده‌کاته‌وه و ده‌یانهێنێ و به په‌ته‌که‌وه
ده‌به‌ستێته‌وه . کوڕ به سه‌ر ده‌زووه‌که‌دا ده‌ڕوات و شتی تیژ له بنی قاچی
ده‌چه‌قێ ، ده‌روات و خوێنی له خواره‌وه فیچقه ده‌کات، تا ده‌گاته لای کچه‌که
بنی پێی به ته‌واوی قاش قاش ده‌بێ ، به‌ڵام ده‌گات و له به‌ر ده‌می یاردا هه‌ردوو
ده‌ستی ده‌کاته‌وه و خۆی ده‌چه‌مێنێته‌وه و ده‌ڵێ ئێواره‌ت باش ئه‌ی یار ! یاری
نازدار . یاریش له دڵه‌وه په‌یمانی پێ دابوو هه‌ر بگاته لای ماچێکی بداتێ، لێی
ده‌چێته پێشه‌وه‌و کوڵمی ده‌داتێ ، کوڕه‌ش یه‌که‌م جاره ماچ بکا ده‌شڵه‌ژێ و
هاوسه‌نگی تێک ده‌چێ ده‌که‌وێته خواره‌وه و ئیدی له‌وێدا له بێ ئاگایدا که قاچ
داده‌نێ ، پێ ده‌نێ به کرمێکدا و جیق و فیقی دێنێته ده‌ره‌وه .
گه‌ڕانه‌وه بۆ حیکایه‌تی دووه‌م
ئازیزان ! لێره‌وه ئیتر من توانیم په‌یوه‌ندییه‌ک له نێوان هه‌ردوو
حیکایه‌ته‌که‌دا دروست بکه‌م و ئه‌و دوو که‌سه پێکه‌وه گرێ بده‌مه‌وه. ئێستا
ده‌زانن باسی چی ده‌که‌م ؟ کێ ده‌توانێ بڵێ که ئه‌و کوڕه‌ی له سه‌ر په‌ته‌که
که‌وته خواره‌وه و قاچی نا به کرمه‌که‌دا هه‌مان درێژکراوه‌ی حیکایه‌تی ئه‌و
کوڕه نییه که خۆی ده‌کوژێ و له سه‌ر پردی چینڤه‌نت خۆی ده‌بینێته‌وه . ئه‌و
کوڕه ئه‌کرۆباته‌ی که توانی له سه‌ر هه‌ردوو په‌تی باریک و پردی ته‌سک
بپه‌ڕێته‌وه، کێ ده‌ڵێ یه‌ک کوڕ نییه. ئه‌م دوو کوڕه‌ی له دوو شوێنی جیاوازدا ،
له دوو کاتی جیاوازدا به قاچ و قوولێکی برنداره‌وه ده‌ڕۆن خوێن له بنی
قاچیانه‌وه ده‌تکێ و له گه‌ڵ ئه‌وه‌شدا ده‌گه‌نه جێ هه‌مان کوڕ نین ؟
به‌ڵام خوشک و برای چاک بن و بوه‌ستن مه‌ڵێن وا نییه . جارێ که‌مێکی تر قسه‌م
ماوه ، گه‌ر پێویستان به سه‌لماندنی تره شتی تر هه‌یه و باسم نه‌کردووه، له
شوێنێکدا من نوسراوه‌یه‌کی ترم دۆزییه‌وه‌که زۆر شتی لێ سڕڕابووه‌وه، کاتێکی زۆرم
ویست تا شتيکی که‌مم لێ هه‌ڵکڕاند. له‌وێدا باسی کوڕێک ده‌کات که له لای من
هه‌مان ئه‌و کوڕه‌یه که له حیکایه‌تی دووه‌مدا به ئاسمانه‌وه مه‌له ده‌کات و
فریشته‌کان نازانن چی لێ بکه‌ن . له‌وێدا پێیان ده‌ڵێ که ده‌یه‌وێ بگه‌ڕێته‌وه بۆ
سه‌ر زه‌وی و په‌شیمانه و کاره‌کانی ته‌واو نه‌بووه، به‌ڵام که‌مێ تۆوی گوڵی
دۆزه‌خم ده‌وێ له پاداشتی ئه‌وه‌ی که به‌هه‌شتم نه‌ویست .له نووسراوێکی تردا
فریشته‌یه‌ک باسی سیازده منداڵ ده‌کات، هه‌ر چه‌نده ئه‌و نووسراوه زۆر شتی دیار
نییه ئای ئازیزاکانم ! ئه‌ی ئه‌و که‌سانه‌ی که گوڵه باخ کردینی به خوشک و برا !
سه‌یرێکی ده‌وروپشتان بکه‌ن ، سه‌یرێکی ئه‌و گوڵانه ، ئه‌و گوڵه شه‌ڕئه‌نگیزانه،
که هیچ له‌گوڵی سه‌ر ئه‌م زه‌مینه ناچن، گه‌ر ئه‌مه حیکایه‌تی سه‌فه‌ری باوکمان
نه‌بێ ، ئه‌ی ئه‌بێ هی کێ بێ ؟ ئازیزان ! ئێوه سه‌یری هه‌ر سیازده‌مان ، سه‌یری
گوڵه‌کان ، سه‌یری ئه‌و برینانه‌ی که له ژێرپیی بابه‌وه قه‌ت سارێژ نه‌بوون و
به‌و هه‌موو سه‌روه‌ت و سامانه‌وه که هه‌یبوو باشترین دوکتۆره‌کانی دونیا تا
مردیش نه‌یانتوانی ئه‌و برینانه‌ی ژێرپێی گوڵه‌باخ سارێژ بکه‌ن و هیچ مه‌ڵحه‌مێک
نه‌یتوانی ئه‌و دێراوانه‌ی قاچی چاکبکاته‌وه.
که‌سیش نه‌یده‌زانی ئه‌و برینانه‌ی له کوێوه لێ هاتووه. وه‌ک ده‌بینن دوو دونیا
هێنده چڕ به ناو یه‌کدا چوون که زه‌حمه‌ته له‌یه‌کتر جیابکرێنه‌وه، ئێوه
که‌ستان لێره نه‌بوون که گوڵه‌باخ له‌سه‌ره‌مه‌رگدا زۆر شتی ده‌ویست به
چاوه‌کانی باس بکات، هه‌میشه دێڕێکی دووباره ده‌کرده‌وه، ده‌یویست من به وردی
بگه‌ڕێم و ئه‌و نووسراوانه بدۆزمه‌وه و بتوانم به یه‌کترییه‌وه گرێ بده‌مه‌وه،
ئه‌و وای لێ هاتبوو نه‌یده‌توانی بڕوا ، نه ده‌یتوانی بنووسێ ،نه قسه بکات.
ته‌نها چاوی مابوو بۆ ئاڵوگۆڕکردنی خه‌مه‌کانی له‌گه‌ڵ مندا.دوایش که دوکتۆره‌کان
له ناچاریدا هه‌ردوو قاچیان بڕێوه ، ئه‌م هه‌ر به ته‌واوی وه‌ک گڵۆپێکی سفر کز
بوو. من له گه‌ڕانێکی وورد وتاووتوێ کردنی هه‌موو لاپه‌ڕه‌کان هێشتا نه‌گه‌یشتمه
وه‌ڵامی هه‌موو ئه‌و پرسیارانه‌ی دڵمیان خواردبوو. من له نێوان دوو ئاگردا بووم،
ئاگرێکی له ده‌ستدانی گوڵه‌باخ بوو ، ئاگرێکی تری ده‌ست نه‌که‌وتنی ئه‌و
وه‌ڵامانه بوو.من له لایه‌ک به دوای ئه‌وه‌دا عه‌وداڵ بووم که بۆچی ئه‌و کوڕه‌ی
ناو حیکایه‌ته‌کان به به‌هه‌شت ڕازی نه‌بوو ؟ له لایه‌کی تره‌وه وێڵی ئه‌وه
بووم که بزانم بۆچی گوڵه‌باخ ئه‌و نووسراوانه‌ی وا تێکه‌ڵ و پێکه‌ڵ نووسی بوون و
ئه‌و ئه‌رکه سه‌خته چی بوو به منی سپاردبوو. له لایه‌ک ده‌مویست بزانم بۆچی
کوڕی ناو حیکایه‌ته‌که ده‌یویست بگه‌ڕێته‌وه بۆ سه‌ر زه‌وی و په‌شیمانه له
خؤکوشتن و ده‌یوت که کاری ماوه و ته‌واوی نه‌کردووه ، له لایه‌کی تر ئه‌و
هه‌موو سه‌فه‌رانه‌ی گوڵه‌باخ کردنی بؤ دۆزینه‌وه‌ی که‌سێک که هه‌ر نه‌مانزانی
کێیه و به دوای کێدا ده‌گه‌ڕێ که بوو بوو به مه‌راقێکی گه‌وره لامان.به‌ڵام
شتێ که من بیرم لێ کرده‌وه ئه‌وه‌یه که کوڕی ناو حیکایه‌ته‌که دێته‌وه و به
دوای یاره‌که‌ی خۆیدا ده‌گه‌ڕێ که له مێژه له باڵکۆنه‌که‌یدا نه‌ماوه، که‌س
نازانێ ماڵی یار بۆ کوێ سه‌فه‌ریان کردووه. خودایه یار له کوێیه ؟ له شوێنێکدا
شتێکم خوێنده‌وه له شیعر ده‌چوو ..
ئه‌ی یار من تۆ نابینم وه‌ک نه‌بینینی تۆ بۆ فرمێسکه‌کانم
من له به‌ر باراندا ده‌گریم ، بۆیه فرمێسکه‌کانم دیار نین
ئه‌ی تۆ بۆ دیار نیت یاری شیرینم ؟
دوا نووسراو که من بینیم باسی یه‌کێک ده‌کات ، که وێنه‌یه‌کی له دووره‌وه
بینیووه، بۆیه توانی به سه‌ر گوێزاندا بڕوات ، ئه‌م ڕسته‌یه یه‌کسه‌ر وای له
من کرد بیبه‌ستمه‌وه به حیکایه‌تی دووه‌مه‌وه که کوڕه‌که ده‌په‌ڕێته‌وه و وا
ده‌زانێ یاره‌که‌ی له‌و به‌ره‌وه چاوه‌ڕێی ده‌کات، که ده‌شگاته لای ده‌رگای
به‌هه‌شت بۆی ده‌رده‌که‌وێ که ئه‌وی لێ نییه.
بۆیه خۆی فڕێ ده‌داته خواره‌وه بۆ دۆزه‌خ .
ئای ئازیزان ! من هه‌رچه‌ند ده‌که‌م ، سه‌یر
ده‌که‌م به‌ستنه‌وه‌ی ئه‌و نامه و نووسراو و حیکایه‌تانه به یه‌که‌وه هه‌تا بێن
درێژ و درێژتر ده‌بنه‌وه و زیاتر له ناو خۆیاندا نوقممان ده‌که‌ن، بۆیه من
لێره‌دا ده‌وه‌ستم ، ده‌وه‌ستم و بزانم ئێوه چ پرسیارێکتان هه‌یه
من بتوانم وه‌ڵامتان بده‌مه‌وه ، من توانیم له ناو نووسراوه‌کانه‌وه باسی
باوکێک بکه‌م که له‌و باوکه کلاسیکییانه ناچێ که خه‌ڵکی هه‌یانه ، نا
ئه‌مه‌یان باوکێکی تره ، باوکێکه که گه‌وره‌ش بووین خزمه‌تی ده‌کردین و ڕۆژێک
له رۆژانیش ڕوی نه‌هات په‌رداخێ ئاومان لێ داوابکات. بۆیه من نامه‌وێ به شوێن
که‌سدا بگه‌ڕێم ، وه‌ک له پێشدا وتیشم ئێوه خۆتان سه‌ربه‌ست بن و گه‌ر ده‌گه‌ڕێن
به دوای دایک و باوکی ڕاسته‌قینه‌ی خۆتاندا ئه‌وا من له‌و باره‌وه کارم بۆ ئاسان
کردوون و ئیدی له ده‌ست خۆتاندا ده‌مێنێته‌وه ، له یه‌کێک له نووسراوه‌کاندا
باسی ئه‌وه ده‌کات که دره‌خته‌کان ڕێنوماییتان ده‌که‌ن بۆ دۆزینه‌وه‌ی
سه‌ره‌تاکان . من هاتم له لای دره‌خته‌کانه‌وه قووڵ قووڵ چاڵم هه‌ڵکه‌ند و
سیازده سندووقم دۆزییه‌وه، که هه‌ر سندووقی ناوی یه‌کێکمانی له‌سه‌ره و له‌وێدا
باسی کات و شوێنی ڕووداوی هه‌ڵگرتنه‌وه‌که‌مان ده‌کات، تا گه‌ر بمانه‌وی بتوانین
بچینه‌وه ئه‌و شوێنه‌ی که لێوه‌ی هاتووین تا که‌سێک بدۆزینه‌وه. من خۆم
سندووقه‌کانتانم له ژووره‌کانتانا داناوه، پێتان خۆش بوو بیکه‌نه‌وه، گه‌ر نا
ئه‌وا بمده‌نه‌وه‌و بۆ هه‌تا هه‌تایه ده‌یخه‌مه‌وه ژێر دره‌خته‌کان، من خۆم
سندووقی خۆم نه‌کردۆته‌وه و برواش ناکه‌م قه‌ت بیکه‌مه‌وه، خۆتان بڕیار بده‌ن
ئازیزان ، خۆتان بڕیار بده‌ن ، ره‌نگه زۆر شت مابن و وه‌ک ده‌بینن ئه‌م کۆشکه زۆر
گه‌وره‌یه ، من به ته‌نیا هه‌ر ئه‌ونده‌م توانی بپشکنم. گه‌ر پێتان خۆش بوو
ئێوه‌ش وه‌رن و بگه‌ڕێن له گه‌ڵمدا ،له‌وانه‌یه زۆر نهێنی تریش بدۆزینه‌وه،
چه‌نده‌ها ژوور هه‌ر فریای ئه‌وه که‌وتووم به سه‌ر پێی سه‌یرێکیان بکه‌م ،
سه‌ده‌ها دار ماون و نه‌چوومه به لایاندا و نازانم له ژێر ئه‌م زه‌وییه‌دا چی
تری لێیه ؟ جارێ من هه‌ر ئه‌وه‌نده‌م بۆ کرا . به‌ڵام من ماندوو نیم و ئه‌و
گه‌ڕانه‌شم پێ خؤشه ، ئیتر من تا ئێره به‌سه . ئازیزان ! ئه‌ی برا و خوشکه
نازداره‌کانم ! من بێده‌نگ ده‌بم و ئێوه قسه بکه‌ن .
مارت.. ئه‌پریل 2007-
ستۆکهۆلم