خەزعەل ئەلماجدی خاوەنی كتێبی (عەقڵی شیعریی) لە چاوپێكەوتنێكدا دەڵێت: عەقڵی شیعری، عەقڵی چوارەمە، عەقڵێكی شاراوەیە كە عەقڵی مرۆیی بەر لە هەزاران ساڵ بە دەوریدا خولدەخوات، بەڵام نەیتوانیووە بە دەستی بهێنێت. ئەو دۆزینەوەی من لە دۆزینەوەكەی (ئاینیشتاین) دەكات بۆ رەهەندی چوارەمی زەمەن، هەر ئەو دۆزینەوەیەش (ئاینیشتاین)ی بەرەو رێژەگەری برد. عەقڵی شیعری رەهەندی چوارەمی عەقڵی مرۆییە.

ساقی! وەرە، مەیخانەی دڵ کۆنە ڕەحیقی
گەر مایلی طەوفی حەرەم و بەتی عەتیقی!

یەک ڕەنگم و بێ ڕەنگم و ڕەنگین بە هەموو ڕەنگ
بەم ڕەنگە دەبێ ڕەنگ ڕژیی عیشقی حەقیقیی

مرواریی ئەشکم وەکو یاقوتی ڕەوانە
ساقی! بدە لەو لەعلە شەرابێکی عەقیقی..

دایم لە حەضەردا سەفەریی بە.. لە وەطەندا

بە مەرگی خۆت قەسەم، زاهید، هەموو عومرت عوبوورێکە
مەقام و مەنزڵت، ئاخر، لەکن جەمعی قوبوورێکە

دڵم بەردە ئەگەر شاخە، بە چاوی سووکی مەنواڕێ
بە خۆڕایی نەسووتاوە، ئەمیشە کێوی طوورێکە

شوعاعی ڕووت لە گەردندا دیارە دڵ دەسووتێنێ
بنازم بەم تەجەللایە، چ خورشید و بلوورێکە!

باوکە ، من یوسفم !
باوکە ، براکانم منیان خۆش ناوێت ،
نایانەوێت لە گەڵیاندا بم !
براکانم ، تەعەدام لێدەکەن و چەوبارانم دەکەن و
قسەم پێدەڵێن !
دەیانەوێت من بمرم بۆ ئەوەی مەدحم بکەن ، باوکە !
ئەوان ، بێ من ، دەرگای ماڵەکەتیان داخست ،
ئەوان منیان لە کێڵگەکە دەرپەڕاند و
ئەوان ترێکەی منیان ژەهراویی کرد ، باوکە !
ئەوان یارییەکانی منداڵیی منیان ورد و خاش کرد باوکە !

******

( به‌ بۆنه‌ی سه‌فه‌رێکی ئه‌دۆنیس بۆ وڵاتی ئه‌رمینیا )

ده‌ست ، سه‌رینی بۆ ئه‌و ئه‌ستێرانه‌ دروست ده‌کرد ،
که‌ بێداریی شه‌که‌تی کردبوون و
نه‌خشه‌کانیش له‌ده‌وری ئه‌و خوێنیان لێده‌تکا .
به‌وه‌دا که‌ ئه‌ستێره‌کانیش له‌ده‌وری گردببوونه‌وه‌
وا ده‌هاته‌ خه‌یاڵم ؛
من ده‌ست ده‌ده‌م له‌ پڕیشکی که‌لـله‌ و جه‌سته‌کان .
بڵێیت مانگ بووبێته‌ دڕنده‌یه‌ک و ؟
ئه‌ی چۆن ئێواره‌ ده‌بێته‌ فه‌روویه‌ک
بۆ ئه‌و قه‌سابخانانه‌ی که‌ ئه‌ستێره‌کانی ئه‌قڵ و
مه‌داره‌کانی خه‌یاڵ هه‌ڵده‌لوشن ؟
ئه‌ی به‌فره‌که‌ی 'ئارارات'

بانگی شێوان؛ لە ئاسمانی خۆر نشین،       ئەستێرەیەک ئەجریوێنێ؛ گەش، شیرین!

دەور و پشتی دەریای شینە و بە تەنیا     سەرنج ئەدا لە ئێوارەی ڕووی دنیا!

لە پرشنگیا هەیە شێوەی چاوی کاڵ،        لە لەرزینیا زەردەخەنەی لێوی ئاڵ!

وەک ئەو گوڵەی ئەیدا لەسەر نازدارێ،   تێر نابێ لێی هەر چاوی بۆی ئەنواڕێ!

کە تۆی قیبلە، دەمت سا بێنە قوربان!
له‌ سه‌ر قوبله‌ دڵم مه‌شكێنه‌، قوربان

وەرە بنواڕە دوو دەستی حەناییم
حه‌نایی چی؟ هه‌موو خۆ خوێنه‌ قوربان!

شەقی کە، غەیری حوبیی تۆی تێدا بێ،
بە دەستی خۆت دڵم دەربێنە، قوربان

له‌ بۆ خه‌ڵقی خه‌ڵات به‌خشانی ماچه‌

ئێمە دەرگاکانمان داخست و
پەنجەرەکانیش ..
هێشتا دەنگی گوللەباران
لە شەقامەکەوە دەگەیشتە بەر گوێمان

پێنجشەممەکانی ئاگربەست
بێدەنگیمان دەکرد و
هەمیشە یەکێکمان لە نێواندا بوو