من ئه‌و ڕۆژه‌ی بووم به حه‌فتاو دوو ساڵ قه‌ت نه‌ده‌چوو به مێشکمدا شتێک هه‌بێ دڵی پیرو بریندارم وه‌ک که‌لاوه‌یه‌ک ئاوه‌دان بکاته‌وه، هه‌وایه‌ک هه‌بێ ڕووحم وه‌ک کۆلاره‌یه‌ک به ئاسماندا هه‌ڵدا. په‌نجه‌ره‌یه‌ک هه‌ناسه‌یه‌کی تازه‌م بۆ بێنێت و له خۆمه‌وه حه‌زم له ژن هێنان بێت و دوو سه‌عاتێک له پارکی دایکدا بێ غه‌م دانیشم و بیر له دوواڕۆژ بکه‌مه‌وه. منێک له‌م ته‌مه‌نه‌مدا بۆ نیو سه‌عاتێک چوونه ده‌ره‌وه ده‌بێ چوار پێنج سه‌عات پڵانی بۆ داڕێژم. ده‌بێ حه‌به‌کانم خواردبێ و تاقمی دانه‌که‌م بیر نه‌چووبێت، دوو جار ئاوده‌ستی خۆم کردبێت و گۆچانه‌که‌م وه‌ک ئه‌سپێک زین کردبێت و چاویلکه‌که‌م له‌بیر نه‌چووبێت. ئه‌وه بێجگه له‌و هه‌موو بلووز و پاڵتۆیه‌ی که به به‌هاریش لێم دوور ناکه‌ونه‌وه، نه‌وه‌کو ئه‌و ڕه‌شه‌با ناشرینه‌ی که له‌م شاره‌دا هه‌ست ده‌که‌م حه‌فتاو دوو ساڵه به دوامه‌وه‌یه‌و ده‌یه‌وێ بگاته هه‌موو ئه‌عزایه‌کی له‌شم و دوا گره‌وم لێ بباته‌وه. منێک که له‌وه ده‌ترسم بنووم نه‌ک ئیتر خه‌به‌رم نه‌بێته‌وه . منێک نازانم بۆ پشتم گه‌وره‌ترین دوژمنمه و ئه‌ژنۆم له مێژه به ته‌له‌فۆنیش قسه‌م له‌گه‌ڵ ناکا و هیچ په‌یوه‌ندییه‌کی پێمه‌وه نه‌ماوه. هه‌رچی ده‌خۆم پێم ناکه‌وێ و هیچ عه‌ینه‌کێک بینایم ڕووناک ناکاته‌وه و له هه‌موو یارییه‌کی تۆپتۆپێنی نێوان ڕیاڵمه‌درید و به‌رشلۆنه‌شدا تایمی دووم پێش ئه‌وه‌ی یاریزانێکی ڕیاڵ بکرێته‌وه ده‌ره‌وه خه‌و ده‌مباته‌وه.. به‌ڵام نه‌خێر، هه‌رچیم وت به چه‌قه‌نه‌یه‌ک ده‌ستکاری ده‌کرێت، ئه‌ویش ئه‌و ڕۆژه بوو که کوڕه‌زاکه‌م له‌گه‌ڵ نه‌وزادی هاوڕێیدا، که به نه‌وزادی شه‌تره‌نج ناسراوه هاتن بۆ لام و به دیارییه‌که‌وه پیرۆزبایی جه‌ژنی له‌دایک بوونیان لێ کردم.
که دیارییه‌که‌م کرده‌وه، یه‌که‌مجار وام زانی وه‌ک هه‌میشه ئه‌م کوڕه‌زا ساخته‌چییه‌م گاڵته‌م له‌گه‌ڵ ده‌کات، هه‌میشه له رۆژی جه‌ژنی له‌دایک بوونه‌کانمدا به گاڵته‌وه هه‌گبه‌یه‌کی پڕ له نامه‌ی دڵداری بۆ ده‌هێنام و ده‌یوت ها باپیره بیگره، هه‌موو قه‌یره ژنه‌کانی ئه‌م شاره نامه‌یان بۆ نووسیوویت. ئه‌م نامه ته‌ڕانه بگره، فرمێسکیان پێوه‌یه یان له ژێر باراندا نووسیوویانه، نازانم، وا ئه‌مساڵیش چش باپیره! بوومه‌وه به پۆسته‌چی تۆ، ده‌ده‌ی هه‌موویان چاوه‌ڕێت ده‌که‌ن، بۆ ڕه‌حمێکیان پێ ناکه‌یت، بۆ ئاوڕێکیان لێ ناده‌یته‌وه، گه‌ر تۆ ئاوڕیان لێ نه‌ده‌یته‌وه و وه‌ڵامیان نه‌ده‌یته‌وه، ئه‌و شاعیره خراپانه هه‌ڵیانده‌خه‌ڵه‌تێنن که شیعره بێتامه‌کانیان له گۆڤار و ڕۆژنامه و سایته‌کاندا به لێشاو بڵاوده‌بێته‌وه. به‌ڵام ئه‌مجاره وتی باپیره! تۆ قه‌ت ناچیته ده‌ره‌وه بۆیه شتێکم بۆ هێناوی، که ده‌توانی بچیته هه‌موو شوێنێک بێ ئه‌وه‌ی بچیته ده‌ره‌وه، ده‌ورو پشتت هه‌میشه قه‌ره‌باڵه‌غ بێت و به‌سه‌ده‌ها هاوڕێ نامه و کۆمینتارت بۆ بنووسن و لێت بپرسنه‌وه، کێت بوێ ده‌توانی بیبینیت و چیت پێ خۆش بوو گوێت لێ بێ، بێگومان ئه‌وه‌ی نه‌ده‌چوو به مێشکمدا ئه‌وه بوو لاپتۆپێکم به دیاری بۆ بێنێت و ببمه خاوه‌نی ئیمه‌یل و فه‌یس بووکی خۆم. وتی هه‌فته‌یه‌ک تاقی بکه‌ره‌وه، ئینترنێتت له‌سه‌ر من، گه‌ر پێت خۆش نه‌بوو لاپتۆپه‌که‌م بده‌ره‌وه و من مه‌منوون. ئینجا له‌م ته‌مه‌نه‌ی مندا کێ ده‌بێته هاوڕێم؟ کوا هاوته‌مه‌نه‌کانم؟ وتی، ته‌مه‌نی تۆم نه‌نووسیووه، ده‌توانی نه‌ینووسی. به‌شکوم ژنێکیش ببێته هاوڕێت و بیهێنیت. تۆ ده ساڵه له‌وه‌تی وازت له نووسین هێناوه، هه‌ر له ماڵه‌وه‌یت و ده‌خوێنیته‌وه و ته‌نیایت. لاپتۆپه‌که‌ی کردوه‌وه و به خێرایی فێری کردم چۆن به‌کاری بێنم و کۆده‌کانی له کاغزێکدا بۆ نووسیم نه‌ک بیرم چێته‌وه، هه‌ر له بیست ده‌قیقه‌ی یه‌که‌مدا چل که‌سێکی کرد به هاوڕێم و چه‌ند گۆرانییه‌کی شاکیرا و له‌یدی گاگایان بۆ ناردم که ده‌بوایه گه‌ر پێم خۆش بن له‌و شوێنه‌دا کلیکێکی لێ بده‌م. دوایی ئیتر چه‌ند وێنه‌یه‌کی رووت و منداڵی چاو به فرمێسک و وێنه‌ی تایبه‌تی خۆیان که هه‌ر یه‌که و هه‌ڵده‌ستێ و دوو وێنه‌ی بێتام ده‌گرێت و خۆی به باشترین فۆتۆگرافه‌ری دونیا ناگۆڕێته‌وه.
دوو ڕۆژی یه‌که‌م ژماره‌ی هاوڕێکانم گه‌یشتنه هه‌شت سه‌د و فێر بووم که منیش شتێک بنووسم تا بزانم که‌سێ هه‌بێ به‌دڵی بێت و کۆمینتارێک له ژێره‌وه بنووسێت. چونکه هه‌چ که‌سێ دێڕێکی ده‌نووسی، یه‌کسه‌ر شتێکیان بۆ ده‌نووسی و من دوو ڕۆژی یه‌که‌م سه‌رنجێکی زۆرم لێ دان تا بزانم یارییه‌که چۆنه، تا زۆر ناشیی و ده‌ست و پل سپی ده‌رنه‌که‌وم، به‌ڵام ماوه‌یه‌کی ویست تا تێگه‌یشتم. کچێک نووسیبووی ( سه‌رم له په‌نجه‌ره‌یه‌ک عاسی بووه)، سه‌دو چل و نۆ که‌س ئه‌م دێره‌یان به دڵ بووه و بیست چوار کۆمینتاریان بۆ نووسیووه، دوو که‌س خۆیان کردبوو به قووربانی و یه‌کێ نووسیبووی ( ئه‌مه جوانترین دێڕه له‌م ساڵدا خۆێندبێتیه‌وه، کچ هه‌روا لای ئێمه بێ مافه و غه‌دری لێ ده‌کرێ و ده‌چه‌وسێنرێته‌وه) یه‌کێکی تر نووسیبووی،( خانم عه‌یب نه‌بێ تۆزێ چه‌وری بکه، وه‌عد بێ ڕزگارت ده‌بێ)، دوو کوڕ وه‌ڵامیان دابووه‌وه و هه‌زار جنێویان پێ دابوو که بۆ کۆمینتاری وای بۆ کچه نووسیووه که چه‌وری بکات، ئه‌ویش نووسیبووی بڕوا بکه‌ن به دڵ پاکی نووسیووێتی و ویستوویه‌تی یارمه‌تی کچه‌که بدات، ئه‌ی گه‌ر سه‌ری له په‌نجه‌ره عاسی نه‌بووه، بۆ هه‌ر له خۆیه‌وه وای نووسیووه؟ بۆ درۆمان له‌گه‌ڵ ده‌کات؟
کچێکی تر نووسیبووی( ئای ژیان! هه‌ر ده‌ڕۆم وپێت ناگه‌م) ، په‌نجاوحه‌وت که‌س ئه‌م دێڕه‌یان به‌دڵ بووه‌و کوڕێک بۆی نووسیبوو (هه‌ر ته‌واو ده‌ڵێی باسی من ده‌که‌یت، سوپاس، سوپاس). کوڕێکی تر نووسیبووی، نا نه‌خێر ئه‌مه باسی منه، کچێک هه‌یه له قوتابخانه‌ی خانزاد، ناوی ژیانه، دوای ده‌وام هێنده خێرا ده‌ڕواته‌وه بۆ ماڵه‌وه هه‌ر به شوێنیدا راده‌که‌م و نایگه‌مێ، بیرتان نه‌چێ من دوو جار ساڵی پار له سه‌د مه‌تریدا یه‌که‌م بوومه، که‌چی به‌و کچه ناگه‌مه‌وه. کوڕه‌زاکه‌م ڕاستی کرد، من پێویستم به چوونه ده‌ره‌وه نه‌بوو، هه‌ر له ماڵه‌وه خه‌ریکی خوێندنه‌وه بووم، ورده ورده هاوڕێیان نه‌مابوون تا له‌ده‌ره‌وه بیانبینم. له‌م ته‌مه‌نه‌مدا یه‌ک دوای یه‌ک خواحافیزیان لێ کردبووم و مردبوون. بۆیه به‌م لاپتۆپه‌وه هه‌ستم ده‌کرد دونیا له ژووره‌که‌مدایه، له به‌یانییه‌وه تا ئێواره من له فه‌یس بووک نه‌ده‌چوومه ده‌ره‌وه، ئه‌وه‌ی پێت خۆش بوو ده‌تبینی، ئه‌وه‌ی پێت ناخۆش بوو هه‌ر ده‌تبینی، گله‌یی و گازنده، شه‌ڕه جنێو، دڵداری، کتێبی باش، هاوڕێی جوان، شه‌ڕی حیزبه‌کان، ده‌مبینی چ دزییه‌ک ده‌کرێ، کوڕێک له چه‌مچه‌ماڵه‌وه دێڕێکی له تۆڵستۆی ده‌‌هێنا و به ناوی خۆیه‌وه ده‌ینووسی( ئه‌وه‌ی پاره‌ی هه‌یه، ئه‌وانه‌ی له گیرفاندایه که پاره‌یان نییه)، هه‌زار ده‌ست خۆشیان لێ ده‌کرد، ئه‌و دێڕه جوانه‌ت چۆن بۆ هات ؟ بێزه‌حمه‌ت تۆ کێیت؟ یان دێڕێک له ئوڤیدۆس به ناوی کوڕێک له ته‌قته‌قه‌وه (هه‌موو عاشقێک ڕه‌نگی زه‌رده، هی ئه‌و گووله‌یه‌یه که بڕیوێتی). نووسه‌رێک له کانیێسکانه‌وه دێڕێکی له مادام دێ سفێنگه هێنا و به ناوی خۆیه‌وه دایبه‌زاند و هه‌موو هاوڕێیانی فه‌یس بووکی به خۆیه‌وه خه‌ریک کرد، ( تا کتێب هه‌بێ خۆمان هه‌ڵناواسین).، یان مامۆستایه‌ک له هه‌ولێره‌وه دێڕێکی نیتشه ده‌کات به هی خۆی و ده‌نووسێ ( هه‌ندێ جار ئه‌وانه‌ی به دیار نه‌خۆشێکه‌وه داده‌نیشن، ئازاریان له نه‌خۆشه‌که زیاتره). له دهۆکه‌وه براده‌رێک دێڕێکی ئه‌لیاس کانتی ده‌کات به هی خۆی و ده‌نووسێ(ترسنۆک ئه‌و که‌سه‌یه له یاده‌وه‌رییه‌کانی ده‌ترسێ)، کچێک له شۆریجه‌وه دێڕێکی ئوسکار وایل به ناوی خۆیه‌وه ئیمزا ده‌کا ( ئێمه هه‌موومان له‌سه‌ر هه‌مان به‌رد وه‌ستاوین، به‌ڵام ته‌نها چه‌ند که‌سێکمان ئه‌ستێره‌کانی سه‌ر سه‌رمان ده‌بینێ). ژنێک له ناحییه‌ی شۆڕشه‌وه به‌به‌رچاوی هه‌مووانه‌وه دێڕێک له ئه‌دۆنیس ده‌بات، به بێ ئه‌وه‌ی بزانێ که ئه‌دۆنیس تازه له سلێمانی بووه، ده‌نووسێ( ده‌سه‌ڵات له تێکست زیاتر ده‌ترسێ وه‌ک له مردن) منیش بۆ ماوه‌یه‌ک بیرم کرده‌وه و ویستم یه‌که‌م دێڕم بۆ هاوڕێیانم بنووسم، تا زۆرم له خۆم کرد و نووسیم ( گه‌ر ده‌ته‌وێ به‌رامبه‌ره‌که‌ت تاقی بکه‌یته‌وه که تۆی خۆش ده‌وێ، بزانه هه‌ڵه‌کانت ده‌بینێ، گه‌ر نه‌یبینی ئه‌وا ته‌واو خۆشی ده‌وێیت). تا چوار سه‌عات چاوه‌ڕێم کرد، له‌دواجاردا یه‌ک که‌س به‌دڵی بوو، که‌سێک به ناوی ژنێک له‌ژێر باراندا، بۆی نووسیبووم، (براڤۆ به‌رێزم! سوپاس ڕۆڵه بۆ ئه‌و دێڕه). جا له یارییه‌که گه‌یشتم و نووسیم، ( ده‌ست به‌رز ده‌که‌مه‌وه، چاو ده‌نووقێنم)، چل و دوو که‌س به‌دڵیان بوو، دوازده کۆمینتاریان بۆ نووسیبووم، کوڕێک نووسیبووی (ده‌ست خۆش، منیش که چاو ده‌نووقێنم خه‌ونی خۆش ده‌بینم)، کچێ له هه‌ڵه‌بجه‌وه نووسیبووی، (منیش که ده‌ست به‌رز ده‌که‌مه‌وه، کۆترێک له‌سه‌ر ده‌ستم ده‌نیشێته‌وه)، کوڕێک له ده‌ربه‌ندیخانه‌وه کۆمینتارێکی له‌سه‌ر ئه‌و دێڕه نووسیبوو، هیوادارم له‌سه‌ر ده‌ستت ڕیقنه نه‌کات، کچه‌که‌ش نووسیبووی، ئه‌وه چی ده‌ڵێی عه‌مرت نه‌مێنێ، من به‌ڕاستمه، ئیدی دوای ئه‌و ڕیقنه‌یه ئیمه‌یلیان له‌گه‌ڵ یه‌کدا گۆڕییه‌وه.ویستم له فه‌یس بووک بچمه ده‌ره‌وه، تا نانێک بخۆم، هه‌ر به لاپتۆپه‌که‌وه، نان و ماستێکم هێناو چایه‌که‌م خسته سه‌ر و به‌په‌له دێڕێکی نیتشه‌م کرد به هی خۆم و نووسیم( زۆر ئاسانتره له دوژمنێکت خۆش بی، وه‌ک له هاوڕێیه‌کت). شه‌ست و نۆ که‌س به‌دڵیان بوو، یه‌کێ نووسیبووی، ئه‌و دێڕه‌ت ژیانی منی گۆڕی، یه‌کێکی تر نووسیبووی، له‌وه‌تی خۆێندوومه‌ته‌وه، نه نانم بۆ ده‌خورێ، نه ئاو. یه‌کێ ته‌علیقێکی له‌سه‌ر ئه‌وه نووسیووه (خۆ ئێستا ڕه‌مه‌زان نییه؟ ماڵت ئاوا بێ، ده دقیقه نابێ نووسیوێتی). ئیدی بوو به شه‌ڕیان. من کاتم نه‌بوو بزانم شه‌ڕه‌که‌یان به چی گه‌یشت، دێڕێکی ترم برد که هی کارلۆس زافۆنه و له ڕۆمانی سێبه‌ری ڕه‌شه‌بادا ده‌ڵێ (ئێمه تا ئه‌و کاته هه‌ین، تا یه‌کێ بیرمان ده‌کات)، ئای چ ده‌نگ دانه‌وه‌یه‌کی هه‌بوو، سه‌دو نه‌وه‌و یه‌ک که‌س به دڵیان بووه و چل و نۆ کۆمینتاریان بۆ نووسیووم. فریای خوێندنه‌وه‌یان نه‌که‌وتم، تا دێڕێکی بیرتراند ڕاسیڵی فه‌یله‌سوفم به ناوی خۆمه‌وه دابه‌زاند( خه‌می گه‌وره ئه‌وه‌یه که نه‌زانه‌کان زۆر دڵنیان له خۆیان و لێهاتووه‌کانیش زۆر دوودڵ). دوای ئه‌و دێڕه هێنده شه‌و دره‌نگ بوو پێم سه‌یر بوو من تا کاتێکی وا دره‌نگ نه‌نووستووم و تا به‌یانیش ده‌توانم دانیشم، چووم ده‌م و چاوم شت و بیجامه‌ی خه‌وتنم له‌به‌ر کرد، تا هاتمه‌وه بینیم باس باسی کورده، که ئێمه وه‌ک گه‌لێک چیمان هه‌یه‌و چیمان نییه، نووسرابوو که ئێمه غاندییه‌کمان نییه، که ئێمه فرۆیدێکمان نییه، نیوتن و ئه‌نیشتاینێکمان نییه، نه‌ک ئه‌وانه، به‌ڵکو ئێمه ئیسماعیل یاسینێک، عادیل ئیمامێک، ئه‌سمه‌هانێک، یان هیچ نه‌بێ فه‌رید ئه‌تره‌شێکیشمان نییه، منیش به زه‌رده‌خه‌یه‌یه‌کی ماندووه‌وه ئه‌م دێڕه‌ی دواییان سه‌رنجی ڕاکێشام و بۆ خۆشیی کۆمێنتێکم نووسی( با، هه‌مانه)، نووسینان کوا فه‌رید ئه‌تره‌شمان هه‌یه، با تۆزێ بیر بکه‌نه‌وه، وتیان کوا کێیه؟ وتم نازانن، نووسییان نه‌ء، وتم ئێمه هه‌مانه، به‌س ئه‌وه‌ی ئێمه له‌جیاتی عود ته‌زبیحی به‌ده‌سته‌وه‌یه. چاوه‌ڕێم نه‌کرد کێ چی ده‌نووسێ، کێ به‌م دێڕه تووڕه ده‌بێت و کێ پێده‌که‌نێت، چووم و به‌زۆر خۆم خه‌واند. به‌یانی که هه‌ستام، هه‌ستم به شادمانییه‌کی سه‌یر ده‌کرد که ده‌مێک بوو لێم ون بوو بوو، وه‌ک تازه له‌دایک بووبێتمه‌وه، زه‌رده‌خه‌نه‌یه‌ک به ده‌م و چاومه‌وه وه‌ک مێشی موحه‌به‌د لێم نه‌ده‌بووه‌وه. یه‌که‌م شت پێش ده‌م و چاو شتن، لاپتۆپه‌که‌م داگیرسان، ئینجا چام کرده قۆرییه‌که‌وه، سه‌یرم کرد هه‌شتاو سێ نامه بۆ فه‌یس بووکه‌که‌م هاتووه. هه‌فته‌یه‌ک تێپه‌ڕی و کوڕه‌زاکه‌م ته‌له‌فۆنێکی بۆ کردم و پرسی که لاپتۆپه‌که‌م به دڵه‌و لای خۆم گلی ده‌ده‌مه‌وه یان بێزار بوومه لێی؟ منیش سوپاسم کرد و وتم وه‌ره با هیچ نه‌بێ پاره‌ی ئینته‌رنێتت بده‌مه‌وه، وتی به مه‌رجێ دێم که هه‌میشه گه‌ر که‌سێک به ناوی ژنێک له‌ژێر باراندا کۆمێنتی بۆ نووسیم وه‌ڵامی بده‌مه‌وه، منیش په‌یمانم پێ دا.
ڕۆژه‌کان تێده‌په‌ڕین و من له تێپه‌ڕینی کاتدا له فه‌یس بووک شاره‌زارتر ده‌بووم، ڕۆژ به ڕۆژ ژماره‌ی هاوڕێکانم له زیادبووندا بوون، ئیدی هه‌رچییه‌کم ده‌نووسی به باش یان خراپ، به سه‌ده‌ها ده‌ستخۆشیم بۆ ده‌هاته‌وه، هه‌ر له خۆمه‌وه ده‌منووسی، ( من ده‌ستم نه‌شتووه، چونکه ده‌ستم له دونیا شتووه)، هه‌ر له‌سه‌ر ئیقاعی ئه‌و کچه‌ی نووسیبووی که سه‌ری له په‌نجه‌ره‌یه‌ک عاسی بووه، من ده‌منووسی، ( دڵم به ته‌نافێکه‌وه جێ ماوه)، یان ده‌هاتم دێڕێکی سوهراپم ده‌ستکاری ده‌کرد و ده‌منووسی(باوکم، ده‌ستووخه‌تی هه‌تا بڵێی خۆش بوو)، بۆ به‌یانی ده‌منووسی، ( ڕه‌نگه نه‌سه‌بم بچێته‌وه سه‌ر به‌ردێک له هه‌ورامان). کچێکی کورد له ستۆکهۆڵمه‌وه ده‌ستخۆشی بۆ ناردبووم و نووسیبووی،( قوربانی به‌رد به به‌ردی هه‌ورامان بم، به خوا ڕاست ده‌که‌ی، هه‌وارامان لانکه‌ی جوانیی و دڵدارییه، هه‌موو عاشقه‌کانی ئێمه به ئه‌سڵ خه‌ڵکی ئه‌وێن، شیرین و فه‌رهاد، وه‌لی دێوانه و شه‌م، مه‌م و زین، لاس و خه‌زاڵ، خه‌ج و سیامه‌ند، خورشید و خاوه‌ر)، براده‌رێکیش له قه‌ڵادزیوه بۆی نووسیبوو، یه‌کجار واش نا، ناخۆشت کرد، ئه‌ویش نووسیبووی بڕوا بکه، ئه‌وسا دایره‌ی نفووس له هه‌ورامان نه‌بوو، تا ته‌سکه‌ره بۆ هه‌موویان ده‌رکه‌ن، من ئه‌مه‌م له باپیرم بیستووه، ئه‌ویش به‌وه به‌ناوبانگ بوو که له ژیانیدا قه‌ت درۆی نه‌کردووه.
بیرم ده‌کرده‌وه و له دڵه‌وه ده‌منووسی ( مێژوو نهێنییه‌کانی خۆی ده‌پارێزێت)، یه‌ک که‌س به‌دڵی ده‌بوو، ژنی ژێر باران، من ماوه‌ی ئه‌م سێ مانگه هه‌چ کاتێ شتێکم له دڵه‌وه نووسیبێت و هی خۆم بووبێت ، سه‌رنجم ده‌دا ژنی ژێر باران تاقه که‌سێک بوو که به له‌شی ته‌ڕه‌وه کۆمینتی بۆ ده‌نووسیم. وه‌ک هه‌میشه ده‌ینووسی( براڤۆ به‌رێزم! سوپاس ڕۆڵه بۆ ئه‌و دێڕه. من به‌م دێڕانه‌ی تۆ منداڵ ده‌بمه‌وه). ئیدی وام لێهاتبوو هه‌ندێ جار ته‌نها له دڵه‌وه دێڕم بۆ ئه‌و ده‌نووسی ( تا نووسه‌ر له ژیاندایه، پاڵه‌وانه‌کانی هێنده نرخیان پێ نادرێ و ناژین، به‌ڵام که نووسه‌ر مرد ئینجا پاڵه‌وانه‌کانی ده‌ژین). تا ئه‌م نیوه‌ڕۆیه خۆم نه‌گرت و بۆم نووسی، بۆ پێم ده‌ڵێیت رۆڵه، کێ ده‌ڵێ من له تۆ گه‌وره‌تر نیم، ئه‌ویش نووسی، بڕوا ناکه‌م ڕۆڵه، من بێوه‌ژنێکی پیرم، ته‌مه‌نم شه‌ست و سێ ساڵه، هه‌ندێ جار له‌به‌ر خاتری نه‌وزادی برازام فه‌یس بووکه‌که‌م ده‌که‌مه‌وه، ئه‌و هه‌ندێ جارشتی شه‌تره‌نجم بۆ ده‌نێرێ و شێتی شه‌تره‌نجه، نان و ئاوی شه‌تره‌نجه، هاوڕێکانی هه‌ر به نه‌وزادی شه‌تره‌نج بانگی ده‌که‌ن. به‌ڵام دێڕه‌کانی تۆم پێ خۆشن و ده‌مێکه ده‌تخوێنمه‌وه، سوپاس بۆ نووسینه‌کانت.
که وای وت ئینجا بۆم ده‌رکه‌وت که ئه‌م ژنه ده‌ناسم، ئه‌مه پوری نه‌وزاده، نه‌وزادی شه‌تره‌نج، هاوڕێی ئه‌و کوڕه‌زا ساخته‌چییه‌م، که زوو زوو پێم ده‌ڵێ باپیره ! ئه‌و ژنه‌ی ژێر باران نامه‌ی بۆ نه‌ناردووی؟ تووخوا گه‌ر ناردی وه‌ڵامی بده‌ره‌وه، منیش هه‌میشه پێی ده‌ڵێم به‌سه‌ر چاو، من ئه‌م ماوه‌یه به بێ ئه‌وه‌ی پێ بزانم ته‌نها حه‌زم ده‌کرد بیر له نووسینی دێڕی جوان بکه‌مه‌وه بۆ ئه‌و، ئێستا ده‌زانم بۆ کوڕه‌زاکه‌م له‌گه‌ڵ نه‌وزادا هاتن بۆ لام و لاپتۆپه‌که‌یان به دیاری پێ دام، بێ ئه‌وه‌ی خۆمان پێ بزانین، ئێمه‌یان کرد به هاوڕێی یه‌کتر، ئه‌م ژنه گه‌ر پووری نه‌وزاد بێت، یه‌کێکه له جوانترین ژنانی ئه‌م شاره، من بینیوومه، نه‌وزادیش زۆر جار باسی پووری کردووه، ئه‌م ژنه چه‌ند ساڵێکیش له پاریس ده‌ژیا، دوای مردنی مێرده‌که‌ی به شێرپه‌نجه، وازی له ژیانی ده‌ره‌وه هێناو گه‌ڕایه‌وه، ده‌ساڵ زیاتره به ته‌نیا ده‌ژی، به سه‌ده‌ها که‌س چوونه‌ته داخوازی کردنی، ده‌ڵێ قه‌ت شوو ناکه‌م، زۆربه‌ی زۆری پیاوانی ئه‌م شاره ته‌نها بیر له گوونی خۆیان و ورگی خۆیان ده‌که‌نه‌وه. له دڵی خۆمدا وتم، به‌ڕاست ئه‌مه هه‌ر بۆ من باشه، ڕه‌نگه به من رازی بێت، من به‌م ته‌مه‌نه‌وه نه گوونم باش ئیش ده‌کات نه ورگم.
بۆم نووسی، خانم ! زۆر سوپاس که دێڕه‌کانی منت به دڵه، هه‌رچه‌نده قسه‌ی خۆمان بێت، منیش شه‌تره‌نج باش ده‌زانم، به‌ڵام تووخوا پێم مه‌ڵێ ڕۆڵه، هه‌ر چه‌ند له‌دڵه‌وه کۆڵێ پێم خۆشه و پێی گه‌نج ده‌بمه‌وه، به‌ڵام من له تۆ گه‌وره‌ترم، نووسی بڕوا ناکه‌م ڕۆڵه، وه‌ک وتم ته‌مه‌نم شه‌ست و سێ ساڵه، قابیله له من گه‌وره‌تر بیت و شه‌و ڕۆژ له‌سه‌ر فه‌یس بووک بیت، ناچێ به عه‌قڵا ئه‌و هه‌موو هاوڕێیه‌ت هه‌بێ و دونیات به خۆته‌وه خه‌ریک کردبێت و ئه‌و هه‌موو وزه‌یه‌ت تیابێت و له‌منیش به‌ته‌مه‌نتر بیت. نووسیم، باشه خانم! گه‌ر من ته‌مه‌نم له تۆ گه‌وره‌تر بێت، ئیجازه ده‌ده‌ی له ده‌ره‌وه ده‌عوه‌تی چایه‌کت بکه‌م؟ ئه‌ی بۆ نا، من ئه‌م ماوه‌یه زۆر لاپه‌ڕه‌که‌ی تۆم خۆێندۆته‌وه و که‌سێکی مه‌عقوولی له‌لام، گه‌ر وه‌ک خۆت ده‌ڵێی له من گه‌وره‌تر بیت، ده‌توانین ئێواره بۆ نیو سه‌عاتێک یه‌کتری ببینین، خێرا نووسیم، باشه خانم سه‌عات شه‌ش له پارکی دایک چۆنه یه‌کتری ببینین؟ له‌وێوه به‌ره‌و کافێیه‌ک ده‌ڕۆین، ئه‌ویش نووسی، ئؤ که‌ی.
که سه‌یرم کرد سه‌عات سێیه، به په‌له لاپتۆپه‌که‌م کوژانده‌وه‌و دوشێکم کرد و ڕیشم تاشی، من بۆیه پارکی دایکم هه‌ڵبژارد، ده‌مزانی بۆ ئه‌و ته‌نها پێنج ده‌قیقه‌یه، بۆ منیش هه‌شت ده‌قیقه. قاته‌که‌م له‌به‌ر کرد، که ده ساڵ ده‌بێ له‌به‌رم نه‌کردووه، شڵه‌ژابووم، یه‌که‌مجار بوو وا زوو لاپتۆپه‌که‌م بکوژێنمه‌وه، ده‌تووت شتێکم لێ ون بووه، له‌پڕ جارێکی تر کردمه‌وه و چوومه‌وه ناو فه‌یس بووک، ئه‌و له‌وێ نه‌مابوو، قاته‌که‌م داکه‌ند و جلێکی گه‌نجانه‌م له‌به‌ر کرد، لاپتۆپه‌که‌م کوژانده‌وه، جله‌کانم داکه‌نده‌وه و قاته‌که‌م له‌به‌ر کرده‌وه، له شڵه‌ژاویدا هه‌موو گیانم بوو بوو به ئاو، خۆم داکه‌نده‌وه و ئاوێکی ترم کرد به خۆمدا، هاتمه ده‌ره‌وه‌و قاته‌که‌م پۆشییه‌وه و چوومه به‌رده‌رگا، که ده‌رگاکه‌م داخست، پێم سه‌یر بوو خۆم له‌ده‌ره‌وه بینی. هه‌ستم کرد ده ساڵ زیاتره من نه‌چوومه‌ته ده‌ره‌وه، به هێمنمی به‌ره‌و پارکه‌که به‌ڕێکه‌وتم که به پیاسه لێره‌وه هه‌شت ده‌قیقه‌یه‌که. ده‌مه‌وێ وا پێشانی بده‌م که زۆر ئاساییم، به‌ڵام ناتوانم، پیاو له فه‌یس بووکدا ده‌توانێ به ئاسانی خۆی بگۆڕێ، به‌ڵام هه‌ر که هاته ده‌ره‌وه، زۆر زه‌حمه‌ته. ئه‌وا ئێستا له سه‌ر کورسییه‌ک له پارکی دایک دانیشتووم، سه‌عاتێکی زیاتر ماوه بۆ هاتنی ژنی ژێر باران، شڵه‌ژاندن به‌ری نه‌داوم و چین چین عاره‌ق ده‌که‌مه‌وه به‌ڵام دڵم به‌وه خۆشه که ماڵه‌وه زۆر نزیکه بۆ دوشکردنێکی تر.
ستۆکهۆڵم، نیسانی 2011