که له پرده به‌ردینه‌که‌ی سان پاتریک ئه‌په‌ریته‌وه، له‌ژێر ئاسمانێکی وه‌ک قژی من خۆڵه‌مێشیا، ماڵێ ره‌نگ شین به‌‌لوتا ئه‌ته‌قێ، له‌و ماڵه‌دا له نهۆمی دووه‌م من و بێکێت، هه‌ر یه‌که‌و ژورێکمان هه‌یه. ژورێ بۆ من له رۆژهه‌ڵات، ژورێ بۆ ئه‌وه له خۆرنشین.
بێکێت دێیت برۆین بۆ شار؟
نازانم!
نازانم یانی ئا.. یان نا؟
هیچ کامیان، هه‌ردووکیان!!
من ئه‌مه‌وێ بزانم دێیت یان نه‌ء؟
ره‌نگه!
ره‌نگه بێیت یان نه‌ء؟
نازانم!
بێکێت، پیاوێکه هێنده درێژ، هه‌رگیز له وێنه‌دا پێڵاوه‌کانی ده‌رناچێ. رومه‌تێکی هه‌یه پڕ له هێڵ، وه‌ک قوری قه‌راخ سیروان له هاویندا، وه‌ک ده‌فته‌ری قاچاخچی له سه‌فه‌را. بێکێت له توخمی شه‌مشه‌مه‌کوێره‌یه، له تاریکیدا هه‌ست به ئازادی ئه‌کات و له شه‌قه‌ی باڵ ئه‌دات، له گه‌ڵ هه‌ڵاتنی خۆرا ئه‌نوێ. پار که هات، باران بوو، وه‌ک هه‌موو رۆژه‌کانی تری ئه‌م به‌نده‌ره. به پیره‌ژنه ده‌رگاوانه‌که‌ی وت، من خه‌ڵی دۆبلنم، له پاریسه‌وه هاتووم،  ئه‌مه‌وێ ساڵێ لێره‌ بمێنمه‌وه، پاشان ده‌رۆم بۆ ڤێنس، چه‌ند مانگێ له نزیک پارکه‌که‌ی سانت مارکه‌وه ژورێ ئه‌گرم، ژورێ له په‌نجه‌ره‌که‌یه‌وه، سه‌عاته پیره‌که دیاربێت، بۆ ئه‌وه‌ی هه‌موو رۆژێ بیبینم، چه‌ند بێمانایه کات، چه‌ند بێهوده‌یه به‌رده‌وامی. له‌وێ خۆم فێری زمانی ئیتالی ئه‌که‌م. "من و تۆ له نیوه‌ی ئه‌م دووریانه‌دا چی دی چاره‌نوسمان پێکه‌وه‌یه، وه‌ئاگا هاتم و خۆم له دارستانێکی تاریکا بینیه‌وه، جێگایه‌ک که رێگای راست تیایا بۆ هه‌تا هه‌تایه ون ببوو. ئای من". ئه‌وه دێره سه‌ره‌تاکانی ئینفێرنۆیه*، من ئه‌رۆم له‌وێ بۆ ئه‌وه‌ی دانتی بخوێنمه‌وه.

ئینفیرنۆ: داستانه‌که‌ به‌ناوبانگه‌که‌ی دانتی ئه‌لاگیریه، دۆزه‌خ.