له ده‌ریاوه قه‌تاری هه‌وری باڕشت که‌وته دووی پێشه‌نگ،
به سه‌ر سینگی چیادا چۆکی داداوه، کش و بێده‌نگ
به سه‌ر پایزی زه‌ردا با به خوڕ بگری، به کوڵ بگری،
له سه‌ر ئاخر گه‌ڵا، ئاخر چڵی ته‌نیایی گوڵ بگری!
به خوڕ بگری، به کوڵ بگری، به‌سه‌ر ده‌شت و ده‌ری وشکا،
به سه‌ر داری گه‌ڵازه‌ردا، به‌سه‌ر پووشا، به‌سه‌ر دڕکا،
به سه‌ر سه‌رچاوه‌یی کزرا، به سه‌ر زیخی چه‌می دێما،
به سه‌ر هه‌ر وشکی‌پێکا وا له هاوینی گه‌رم جێ ما..
به‌ڵی بگری، به کوڵ بگری، هه‌تا ئاخر دڵۆپ بگری،
به گریه‌ی هه‌وری پاییز با نوقم بێ سینه‌یی کزری!
به‌فر ئاسۆی بڵند بگرێته چوارچێوه‌ی بلوورینی،
له چه‌م هه‌ڵسێ خوڕه و هاژه‌ی شه‌پۆلی ئاوی خوێنینی!
دڵۆپی سارد و فێنک با له‌سه‌ر دار و ده‌وه‌ن بڕژێ،
په‌پووله‌ی زه‌ردی ئاڵتوونی له سه‌ر لق هه‌ڵوه‌رێ، بپژێ
به‌ڵێ! بگری هه‌ور، بارانی پایز بێ وچان بگری،
له سه‌ر باغچه‌ی گوڵێ وا سیس ئه‌بێ ئاخر چڵی عومری!
بگرمێنێ، ته‌پ و نم دابکا، بیکاته شه‌ست، هه‌رگیز،
نه‌وه‌ستێ قوڵپی گریانی، نه‌وه‌ستێ هه‌وره‌که‌ی پایز،
ته‌بیعه‌ت زه‌رد و ژاکاوه، له حاڵی گیانکه‌نشتایه،
نیشانه‌ی ماته‌می پایز له فرمێسکی درشتایه!
١٩٣٣