چه‌ندم کرد نه‌متوانی
پێ به‌پێی ئێوه‌ بێم و
له‌ پشت چیاکانه‌وه‌
لای شانی ڕاستی گۆیژه‌وه‌
سڵاوێکتان وه‌کو جاران بۆ بنێرم،

کێ ده‌ستی ده‌گاته‌ دووریم
کێ وه‌ک جارانی باخ
هاورێیه‌تیی له‌گه‌ڵ ته‌نیاییم ده‌به‌ستێ
من بۆ سڵاوێکی شیرین
وا قوڵپی گریانم دێ،

من ئێستا
له‌ ناو تاقانه‌یی خۆمدا گیرم خواردووه‌
ره‌هێڵه‌یه‌ک هه‌ڵناکات
بۆ ته‌نها جارێ

بەشی یەکەم..

ئەم نووسینە بۆ شۆڕشی پشیلەکان بەسەر هەموو پشیلەکانی دونیادا
کە دڵنیام ڕۆژێک دەگات هەر خۆیان بەسەر خۆیانەوە بە مشکێتی خۆیان پێدەکەنن..

چەندین جار،
داوای بەخشینم لەپێڵاوەکانم کردووە
کەبەرێگا دووبارەکاندا دەیبەمەوە!
چەندین جار،
داوای بەخشینم لەدەستەکانم کردووە
کە بۆ تۆ درێژم کردو تارمایی بووی!

بێزاریی من لەژیان،
وەک بیزاربوونمە لەدەرگاکان
لەکردنەوەیان!
لەداخستنیان!
لەشکاندنیان!

بڕوام نەدەکرد بەو ئەندازە سادە بم

گوێم لە قریشكەی فریشتە بوو لە خەیاڵا ئەمرد و هیچم نەوت
بولبولەكانم بینی لە قەفەزا لاڵ بوو بوون و هیچم نەوت
لە پشتی زیندانێكەوە ماڵم لە پەڕەی گوڵ چێ ئەكرد
لە پشتی تەنیاییەوە
قەفەزم لە گەڵا پایزییەكان ئەچنی

بۆئەوەی حەقیقەت بڵێم دەبوو زمان ببڕم و نەمبڕی
بۆ ئەوەی گۆرانییەكان ببیستم دەبوو گوێم بگرم و نەمگرت
بۆ ئەوەی گوڵەكان ببینم دەبوو نابینا بم و دەمبینی
من لە سەردەمێكدا گوڵم ئەچاند سەردەمی من نەبوو

شەوێك دەمرم!
دایكم بۆ نوێژی بەیانی خەبەرم دەكاتەوە 
پڕم لە خەونی كوژارو و دەنگی سەرسامیی ئێوارە,
بەدەم وتنەوەی گۆرانییەكی تەڕی بارانەوە دەمرم
بە رامان لە كتێبێكی كۆنی ئەفسوناوییەوە
بە كرانەوەی دەركەیەك لە فەرامۆشیی 
دەمرم و كەس نایات بۆ پرسەكەم خۆم نەبێت!

بەدیار ژماردنی دەنك دەنك تەسبیحەكەمەوە 
بە دیار ژماردنی دەنك دەنك ئەو جگەرانەی كەدەمكێشێت
بەدیار خۆمەوە دەمرم,
وەك كیسەڵێك چۆن لەترسی ژیان رادەكات

 میوانی ئاو

که‌ی ده‌سته‌کانت ده‌هێنیت؟
من هه‌موو شتێکم له ‌ده‌ست دا
ته‌نیا ده‌سته‌کانم ماوه
‌

ده‌ستت بگره‌ به‌ ده‌ستمه‌وه،‌‌
بومه‌له‌رزه‌یه‌ک به‌رێوه‌یه‌
به‌ رێخته‌ری له‌ناوچوون.

له‌ گۆره‌وییه‌ دڕاوه‌که‌مدا ,
بیر له‌ که‌للەسه‌ری خۆم ده‌که‌مه‌وه‌
له‌ گۆڕه‌که‌شمدا هه‌ر بیر له ‌تۆ ده‌که‌مه‌وه‌
که‌سی تر نا، هه‌ر تۆ

چۆن ده‌گه‌ڕایت منت ده‌دۆزییه‌وه

کراس‌که‌تانی که‌واسه‌وزی به‌ژنوباڵا به‌رز،
به‌ شان و گۆزه‌وه‌ چه‌ن جوانی ئه‌ی په‌ری سه‌ر ئه‌رز!

هەمیشە دەسووتێیت و دەسووتێیت... ئەی پشکۆی من.
لە مێژە ئاگردان کوژاوەتەوە، لە مێژە ڕاوکەرەکان لە ڕەشماڵەکانیاندا خەوتوون. لە مێژە باران دەبارێت... بەڵام تۆ هەمیشە دەسووتێیت. باڵندەکان دێن و دەفڕن و لە تاریکیدا پیر دەبن. شەونم کە دوێنێ لە دایک بووە، ئەمڕۆ دەمرێت. گیا کە چەند هەفتەیەکە هاتووە ئەمشەو دەڕوات و ناگەڕێتەوە...
هەموو مەخلوقێک کاتژمێری خۆی پێیە... تۆ نەبێت... تۆ نەبێت... ئەی پشکۆی من.

ئەو ڕێبوارەی هەمیشە دەڕوات و ناخەوێت... هات و لێرەوە تێپەڕی.
ئەو هەورەی هەموو رۆژێک دێت و سەیرمان دەکات و نابارێت... هات و ڕاگوزەر