قومێک له پەرداخەکە ئەدەم و بیر لە فەلسەفەی نیوەپڕ ئەکەمەوە. ئەڵێم ئەگەر خەمی نیوە خاڵییەکەیم نەبێت، ئەوەی هەیە به خۆشنوودیی ئەم ژووانەوە ئەخۆمەوە. دەروونئارام لەوەی نیوەی پەرداخەکەم پڕە، سەرنج له نیگاکانت ئەدەم و بۆ ئەوەی وانەزانیت عاشقم، زوو دەبێژم؛ من لەخۆڕاهێنانی ئەوەدام که سڵ له هیچ چاوێک نەکەمەوە!

ئەڵێن هەموو شت لەوێیە، بزانم لە میحرابی تۆدا کەش چۆنە، ڕۆژژمێری مەراق هەناوی چەند خانەی رەشکردۆتەوە، کاتژمێری پێکەنین لایداوە یاخود چەند زەردەخەنەی ئەوێ بۆ قاقا.

هه‌ر گفتوگۆمه‌، که‌چی هه‌ر ده‌ڵێم و تێ ناگه‌م
هه‌ر جوستوجۆمه‌، که‌چی هه‌ر ده‌ڕۆم و پێ ناگه‌م

چاوم ڕوا و گۆشه‌یی ئه‌و ئه‌بروه‌م نه‌دی
دڵ بوو به‌ به‌حری عولوم و له‌ ئه‌لف و بێ ناگه‌م

چییه‌ ئه‌م هه‌مو طه‌نطه‌نه‌و من – منت
ئه‌مه‌نده‌ چییه‌ فه‌خر و به‌خ کردنت

به‌ ڕۆچوونی ئاوێ ده‌که‌ی زینده‌گی
به‌ ده‌رچوونی بایه‌ک ده‌بێ مردنت

به‌ ده‌م مه‌وجی خوێنی ئه‌شکه‌وه‌م، بڕوانه‌ چۆنم بۆت!
ده‌روونم که‌یلی زووخی ده‌رد و غه‌م، بڕوانه‌ چۆنم بۆت!

ڕه‌قیبی سه‌گ حه‌زی بوو، کوشتمت، سه‌یریکه‌ چۆنی بۆم
دوعا بۆ ده‌ست و تێغت من ده‌که‌م، بڕوانه‌ چۆنم بۆت!

به‌ غه‌دداریی نه‌وه‌ک ناوت به‌رن، بمئه‌نجنی، قه‌ت من
شکاتی جه‌وری تۆ به‌ر که‌س ده‌به‌م؟ بڕوانه‌ چۆنم بۆت!

له‌باره‌ی ڕۆمانی ( وێڵگه‌ی یاده‌وه‌رییه‌گریمانكراوه‌كانی ) یوسف عیزه‌دینه‌وه‌

سڵاو!
من مرۆڤێکی ساده‌م، ئه‌م نامه‌یه‌م گه‌یشتووه‌ته ده‌ستتان، پشیله‌ چاوسه‌وزه‌که‌م به‌جێی هێشتم. تکا ده‌که‌م، که‌ دێنه‌ سه‌ر ته‌رمی من، لێکۆڵینه‌وه‌ مه‌که‌ن. ته‌نیا به‌دوای ئه‌و پشیله‌یه‌دا بگه‌ڕێن، که‌ قردێله‌یه‌کی په‌مه‌ییم له‌ کلکی به‌ستووه‌. ته‌نیا ئه‌و بکوژی منه‌. بفه‌رموون! سه‌رهاتی خۆم له‌گه‌ڵ پشیله‌کاندا، پێش چه‌ند خوله‌كی مردنم به‌یان ده‌که‌م.

سیانزە ڕۆژە:

- سڵاو، ئەم كاتەت باش.