ئه‌و هه‌موو باخی شیعره‌ت بۆ سوتاند
ئایدیای ڕەنگ لە حیكایەتەكانی (تارژەنی ڕەنگ)ی عەتا محەمەدـدا
لە هەر تێكستێكدا تێمە دەتوانێت بابەتیانە بچێتەوە سەر ئایدیا مرۆییەكان و، ببێتە بەشێكی ئایدیاكان، لە ڕێگەی بەحیكایەتكردن و گێڕانەوەی لە فۆڕمێكی ئەدەبیدا، یاخود بەهۆی گوزارشت و دەربڕینی كورت لە چوارچێوەی تێكستدا دەتوانێت ئەم كارە بكات، ئەوەی گرنگە وون نەبوونی بنەما تایبەتیەكانی ئایدیاكانە، لە شێوەی گشتیدا بە هەر جۆرێك پیشان بدرێت زیان لە ئایدیاكان نادات.
زارا
پێشكەشە بە عیشق و رۆحی خاوێنی شەهید (د.ئاتێلا) و (فاتیمە) ی ناموراد
.........بەشەكەتی، بەڵام بەوپەڕی شادی و دڵخۆشییەوە گەیشتیتە بەردەم دەرگا دارینەكەتان، ئەو دەرگایەی كە لە یادت نییە كەی و كێ دروستی كردووە، ناشزانیت باوكت، یان چ كەسێكی تر چۆن و لە كوێوە هێناویەتی، هەرئەوەندە دەزانیت، لەوەتەی تۆ هەیت و ئەم خانووەتان هەیە، ئەم دەرگایەی پێوەیە..
لە چاوی من و تۆ دا ...
قومێک له پەرداخەکە ئەدەم و بیر لە فەلسەفەی نیوەپڕ ئەکەمەوە. ئەڵێم ئەگەر خەمی نیوە خاڵییەکەیم نەبێت، ئەوەی هەیە به خۆشنوودیی ئەم ژووانەوە ئەخۆمەوە. دەروونئارام لەوەی نیوەی پەرداخەکەم پڕە، سەرنج له نیگاکانت ئەدەم و بۆ ئەوەی وانەزانیت عاشقم، زوو دەبێژم؛ من لەخۆڕاهێنانی ئەوەدام که سڵ له هیچ چاوێک نەکەمەوە!
ئەڵێن هەموو شت لەوێیە، بزانم لە میحرابی تۆدا کەش چۆنە، ڕۆژژمێری مەراق هەناوی چەند خانەی رەشکردۆتەوە، کاتژمێری پێکەنین لایداوە یاخود چەند زەردەخەنەی ئەوێ بۆ قاقا.
هه‌ر گفتوگۆمه، که‌چی هه‌ر ده‌ڵێم و تێ ناگه‌م
هه‌ر گفتوگۆمه، که‌چی هه‌ر ده‌ڵێم و تێ ناگه‌م
هه‌ر جوستوجۆمه، که‌چی هه‌ر ده‌ڕۆم و پێ ناگه‌م
چاوم ڕوا و گۆشه‌یی ئه‌و ئه‌بروه‌م نه‌دی
دڵ بوو به به‌حری عولوم و له ئه‌لف و بێ ناگه‌م
چییه ئه‌م هه‌مو طه‌نطه‌نه‌و من – منت
چییه ئه‌م هه‌مو طه‌نطه‌نه‌و من – منت
ئه‌مه‌نده چییه فه‌خر و به‌خ کردنت
به ڕۆچوونی ئاوێ ده‌که‌ی زینده‌گی
به ده‌رچوونی بایه‌ک ده‌بێ مردنت
به ده‌م مه‌وجی خوێنی ئه‌شکه‌وه‌م، بڕوانه چۆنم بۆت!
به ده‌م مه‌وجی خوێنی ئه‌شکه‌وه‌م، بڕوانه چۆنم بۆت!
ده‌روونم که‌یلی زووخی ده‌رد و غه‌م، بڕوانه چۆنم بۆت!
ڕه‌قیبی سه‌گ حه‌زی بوو، کوشتمت، سه‌یریکه چۆنی بۆم
دوعا بۆ ده‌ست و تێغت من ده‌که‌م، بڕوانه چۆنم بۆت!
به غه‌دداریی نه‌وه‌ک ناوت به‌رن، بمئه‌نجنی، قه‌ت من
شکاتی جه‌وری تۆ به‌ر که‌س ده‌به‌م؟ بڕوانه چۆنم بۆت!
هه‌قیقه‌تی مێژوو، ڕۆمانێك بۆ نه‌مركردن
له‌باره‌ی ڕۆمانی ( وێڵگه‌ی یاده‌وه‌رییه‌گریمانكراوه‌كانی ) یوسف عیزه‌دینه‌وه
چاوه‌سه‌وزه‌کانی پشیله
سڵاو!
من مرۆڤێکی ساده‌م، ئه‌م نامه‌یه‌م گه‌یشتووه‌ته ده‌ستتان، پشیله چاوسه‌وزه‌که‌م به‌جێی هێشتم. تکا ده‌که‌م، که دێنه سه‌ر ته‌رمی من، لێکۆڵینه‌وه مه‌که‌ن. ته‌نیا به‌دوای ئه‌و پشیله‌یه‌دا بگه‌ڕێن، که قردێله‌یه‌کی په‌مه‌ییم له کلکی به‌ستووه. ته‌نیا ئه‌و بکوژی منه. بفه‌رموون! سه‌رهاتی خۆم له‌گه‌ڵ پشیله‌کاندا، پێش چه‌ند خوله‌كی مردنم به‌یان ده‌که‌م.